Ο Πολιτισμός μας πρέπει να αντιμετωπίζεται τόσο ως οικονομικό εργαλείο, κυρίως λόγω της συμβολής του στην ανάπτυξη και στην ανάδειξη νέων «κοιτασμάτων απασχόλησης» και της στενής του σχέσης με τον Τουρισμό, όσο και ως εργαλείο αυτοπραγμάτωσης μονάδων ή/και συλλογικοτήτων επιφέρουν διάχυση της δημιουργικότητας σε όλο το κοινωνικό γίγνεσθαι.
Για το σκοπό αυτό προτείνουμε:
- Ο Δημόσιος και ο Ιδιωτικός Τομέας πρέπει να συνεργάζονται, με σκέπη όμως την έννοια του πολιτισμού ως δημόσιου αγαθού.
- Ο θεσμός των Πολιτιστικών Χορηγιών που ψηφίστηκε το 2007 είναι γραφειοκρατικός, αργόσυρτος, και διόλου ελκυστικός ως προς τις φοροαπαλλαγές του. Απαιτείται ταχύτατη αναμόρφωση του.
- Οι χορηγίες, σε συνδυασμό με τις ευκαιρίες του ΕΣΠΑ 2014-2020, θα ήταν η λύση για την ταχύτερη εισδοχή των ψηφιακών διευκολύνσεων στο χώρο του Πολιτισμού, καθώς οι ψηφιακές εφαρμογές στις περιηγήσεις μουσείων, αρχαιολογικών χώρων και στους πολιτιστικούς περίπατους, αλλά και η καθιέρωση των ηλεκτρονικών εισιτηρίων, καθυστερούν αδικαιολόγητα.
- Το Υπουργείο Πολιτισμού πρέπει να προχωρήσει σε προγραμματικές συμφωνίες με την Ένωση Περιφερειών Ελλάδας ή/και με την Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδας ώστε να στηριχτεί ή ερασιτεχνική δημιουργία, που απελευθερώνει καινοτόμους εαυτούς και συμβάλλει στην κοινωνική συνοχή. Οι τοπικές αυτές μονάδες πολιτισμού, διασυνδεόμενες μέσω υπερ-τοπικού ψηφιακού δικτύου, μπορούν να οδηγήσουν ως και στην επαγγελματικοποίηση των συμμετεχόντων.
- Το Υπουργείο Πολιτισμού θα πρέπει επίσης να προχωρήσει άμεσα σε συμφωνίες με τις Περιφέρεις και τους Δήμους που να αφορούν παρεμβάσεις στα ιστορικά κέντρα των πόλεων και στα παραδοσιακά κέντρα της υπαίθρου προς όφελος της ποιότητας ζωής των κατοίκων αλλά και της οικονομίας του Πολιτιστικού Τουρισμού.
- Το Υπουργείο Πολιτισμού θα πρέπει τέλος να καλλιεργήσει τον Πολιτισμό των Δικτύων και της Εξωστρέφειας. Η Πύλη Πολιτιστικών Φορέων που δημιουργήθηκε επί Υπουργίας Γερουλάνου ως μητρώο επιχορηγούμενων φορέων, αδρανοποιημένη από το 2012, μπορεί κάλλιστα να επαναλειτουργήσει ως δίκτυο επικοινωνίας και συντονισμού δράσεων των φορέων αυτών—τοπικά και υπερ-τοπικά. Η τέχνη των μουσείων αναμένεται πλέον διεθνώς να εκπροσωπείται από μικρούς πολιτιστικούς οργανισμούς που λειτουργούν και σε μεταξύ τους συναλλαγή, η δε παραγωγή νέων ιδεών να ευδοκιμεί στο πλαίσιο μικρών χαλαρών δικτύων.
Στην εισαγωγική παράγραφο προτείνω απαλειφθεί το “μας” με τον πολιτισμό. Ειδάλλως, να προστεθεί η φράση: Ο πολιτισμός μας, ως μέρος της ευρωπαϊκής και της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, …