Εκλογή της ηγεσίας την Ανώτατων Δικαστηρίων και του εισαγγελέα του Α.Π από την Βουλή με πλειοψηφία των τριών πέμπτων κατά το πρότυπο των ανεξάρτητων αρχών. Κατοχύρωση της εσωτερικής ανεξαρτησίας με αναμόρφωση  του Ανώτατου Δικαστικού Συμβουλίου, ενίσχυση του αυτοδιοίκητου και ανεξαρτησία του εισαγγελικού κλάδου. Εισαγωγή εναλλακτικών μορφών επίλυσης των διαφόρων για αποσυμφόρηση των δικαστηρίων (Διαιτησία, διαμεσολάβηση, ηλεκτρονική επίλυση διαφόρων, ποινική διαπραγμάτευση). Εισαγωγή και επέκταση της τεχνολογίας παντού, μηχανογράφηση όλων των δικαστικών λειτουργιών. Συνεχής επιμόρφωση των δικαστών. Συγκρότηση σώματος δικαστικών εμπειρογνωμόνων που θα βοηθούν τους δικαστές σε θέματα εκτός των νομικών γνώσεων(οικονομικά, τεχνολογικά, ιατρικά κλπ.) δικαστικός Καλλικράτης για καλλίτερη κατανομή των δικαστηρίων. Άνοιγμα διαλόγου […]

Αναβάθμιση της ΔΙΑΥΓΕΙΑΣ και ενίσχυση του χαρακτήρα της ως καθολικής πλατφόρμας διαφάνειας αλλά και διακίνησης εγγράφων του δημοσίου τομέα, να συμπεριληφθούν όλες οι δαπάνες εργολάβων-υπεργολάβων του δημοσίου τομέα και τα έσοδα-έξοδα των κοινοβουλευτικών κομμάτων. Υποχρεωτική θεσμοθέτηση της δημόσιας ηλεκτρονικής διαβούλευσης για όλες τις πολιτικές αποφάσεις και όλο το νομοθετικό έργο σε όλους τους φορείς της δημόσιας διοίκησης, ειδικά στην τοπική αυτοδιοίκηση και την κοινωνία των πολιτών. Υποχρεωτική θεσμοθέτηση της χρήσης του OpenGov για την επιλογή/αξιολόγηση όλων των θέσεων ευθύνης, εκτός των καθαρά πολιτικών θέσεων, η οποία να γίνεται με ανοιχτές διαδικασίες και διαφανή κριτήρια και διαδικασίες.

Η θέσπιση αντισταθμιστικής πολιτικής στα πλαίσια της  περιβαλλοντικής αδειοδότησης, για τις μεγάλες εξωγενείς επενδύσεις. Πρόκειται για ένα παράλληλο πρόγραμμα με στόχο την συμβολή της επένδυσης στην τοπική/περιφερειακή ανάπτυξη. Διοικητική ενοποίηση των δομών περιβαλλοντικής πολιτικής (φυσικού περιβάλλοντος) που μέχρι σήμερα παραμένουν στεγανοποιημένα ως ‘φέουδα’  λόγω  γραφειοκρατικής παράδοσης, επαγγελματικού  συντεχνιασμού και ισχυρών δεσμών με πολιτικούς φορείς. Είναι αναγκαία και για την ουσιαστική εφαρμογή της ευρωπαϊκής περιβαλλοντικής πολιτικής και των διεθνών συμβάσεων για την βιοποικιλότητα. Να αναλάβει η Αυτοδιοίκηση (Περιφέρεια και Δήμοι) την αρμοδιότητα της παρακολούθησης της εφαρμογής των χωρικών σχεδίων (περιφερειακών και Τοπικών/πολεοδομικών και στα πλαίσια αυτά να προωθήσει  κοινωνικά σύμφωνα για […]

Σήμερα είναι επιτακτικό περισσότερο από ποτέ ένα νέο μοντέλο κοινωνικού κράτους, όπου: θα προωθεί την άμβλυνση των ανισοτήτων, με τολμηρές αλλαγές και δυναμικές προσαρμογές θα προαγάγει την κοινωνική δικαιοσύνη και αλληλεγγύη, θα στηρίζεται σε μια ισόρροπη εναρμόνιση κοινωνικών αναγκών και οικονομικών πόρων. Θα αποτελέσει σύγχρονο ενεργητικό κράτος, το οποίο εγγυάται την ένταξη όλων στην κοινωνία και συμβάλλει στην ανάπτυξη των δυνατοτήτων τους. Οι τέσσερεις άξονες της Κοινωνικής Πολιτικής μας διαρθρώνονται στα εξής: Ενίσχυση της αγοράς εργασίας και καταπολέμηση της ανεργίας. Δημιουργία ενός δίκαιου και βιώσιμου, διαγενεακά αλληλέγγυου, ασφαλιστικού συστήματος, που θα επιμερίζει την διαγενεακή και ενδογενεακή αλληλεγγύη. Ανάπτυξη προνοιακών πολιτικών […]

Το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα χαρακτηρίζεται κυρίως από διοικητικό και οικονομικό συγκεντρωτισμό, επικέντρωση στη μετάδοση μεγάλου αριθμού γνώσεων και λιγότερο στην απόκτηση δεξιοτήτων για συνεχή αναζήτησή τους και στην ανάπτυξη κουλτούρας συνεργασίας. Επίσης, χαρακτηρίζεται από τον προσανατολισμό του Λυκείου στις εξετάσεις και την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, την κατάτμηση της γνώσης σε «στεγανά» αντικείμενα, που καθορίζονται από τις ανάγκες ενίσχυσης των διαφόρων ειδικοτήτων των εκπαιδευτικών ή της ισχύος των πανεπιστημιακών τμημάτων που σχετίζονται με αυτά και όχι από τις ανάγκες των μαθητών και της κοινωνίας.   Σήμερα, το πλήγμα που δέχεται η Παιδεία από τις αριστερίστικες ιδεοληψίες του ΣΥΡΙΖΑ κατά της […]

Ο Πολιτισμός μας πρέπει να αντιμετωπίζεται τόσο ως οικονομικό εργαλείο, κυρίως λόγω της συμβολής του στην ανάπτυξη και στην ανάδειξη νέων «κοιτασμάτων απασχόλησης» και της στενής του σχέσης με τον Τουρισμό, όσο και ως εργαλείο αυτοπραγμάτωσης μονάδων ή/και συλλογικοτήτων επιφέρουν διάχυση της δημιουργικότητας σε όλο το κοινωνικό γίγνεσθαι. Για το σκοπό αυτό προτείνουμε: Ο Δημόσιος και ο Ιδιωτικός Τομέας πρέπει να συνεργάζονται, με σκέπη όμως την έννοια του πολιτισμού ως δημόσιου αγαθού. Ο θεσμός των Πολιτιστικών Χορηγιών που ψηφίστηκε το 2007 είναι γραφειοκρατικός, αργόσυρτος, και διόλου ελκυστικός ως προς τις φοροαπαλλαγές του. Απαιτείται ταχύτατη αναμόρφωση του. Οι χορηγίες, σε συνδυασμό […]

Η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) είναι σήμερα περισσότερο αναγκαία παρά ποτέ. Και η συμμετοχή της Ελλάδας στον εσωτερικό πυρήνα της ΕΕ ως ισότιμο και κανονικό κράτος μέλος, απαραίτητος όρος για τη δημοκρατία, ευημερία, ανάπτυξη και ασφάλεια της χώρας. Τα περίπλοκα προβλήματα και οι προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε (προσφυγικό/μεταναστευτικό, ανάπτυξης, ανεργίας, διευρυνόμενων ανισοτήτων, τρομοκρατίας, περιφερειακής αστάθειας, κλιματικής αλλαγής, κ.ά.) δεν μπορούν να αντιμετωπισθούν αποτελεσματικά παρά μόνο στο υπερεθνικό πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ωστόσο η Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως είναι  σήμερα είναι θεσμικά, πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά ατελής. Δεν είναι επαρκώς δημοκρατική ενώ κυριαρχείται εν πολλοίς από πολιτικές που δεν συμβάλλουν ισόρροπα και συμμετρικά στην […]