Ένα υγιές και ενεργό μέλος της σημερινής ελληνικής κοινωνίας πρέπει να συναισθάνεται έντονα την συστολή και την ανησυχία που προκαλεί η διαχείριση των εθνικών θεμάτων απ’ την σημερινή κυβέρνηση της χώρας, που τώρα πια είμαι πεπεισμένος ότι δεν είναι του ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν νομίζω ότι απλοί Έλληνες πολίτες διαφορετικών κομματικών καταγωγών συνέβαλαν στην δημιουργία αυτού του φαινομένου εξουσίας Καμμένου- Τσίπρα, γνωρίζοντας τι πραγματικά συμβολίζουν οι δύο αυτοί εταίροι. Η Ελλάδα απ’ το 2009 βρίσκεται στη δίνη μίας επικίνδυνης οικονομικής πραγματικότητας που οδηγήθηκε εκεί απ’ τους ίδιους τους Ευρωπαίους συμμάχους, όταν λίγα χρόνια νωρίτερα της κρίσης, είχαν εγκρίνει πανηγυρικά και ομόφωνα τους απαραίτητους μακροοικονομικούς στόχους και την σίγουρη δυναμική της πατρίδας μας. Και αντί η Ελλάδα να ανηφορίσει μια σίγουρη ανάπτυξη για τον λαό της, βρίσκεται δέσμια χειροπόδαρα απ’ τους φραγμούς που την οδηγούν τα μνημόνια, αναγνωρίζοντας όλοι ότι αυτό σημαίνει, απώλεια της εθνικής μας ανεξαρτησίας.
Η Ελλάδα δεν μπορεί πλέον να αποφασίζει αδέσμευτη για την τύχη της και βρίσκεται στο επίκεντρο μεγάλων, αναμενόμενων γεωπολιτικών εξελίξεων. Τυχαίο ;
Απώλεια χάραξης εθνικής πολιτικής, δεσμευτικά μνημόνια και εθνικοί κίνδυνοι που γιγαντώνουν.
Ενώ, όλα αυτά εξελίσσονται, ο Έλληνας πρωθυπουργός αναλαμβάνει ιστορική πρωτοβουλία, επίλυσης του προβλήματος που σοβεί εκατό χρόνια με τον βόρειο γείτονα, το κράτος των Σκοπίων.
Προσέξτε, τη στιγμή! Η πατρίδα, σε πλήρη αδυναμία, και όμως βρίσκει την δύναμη να λύνει προβλήματα, που διαταράσσουν τουλάχιστον τις διεθνείς σχέσεις, σ’ όλη την Ευρωπαϊκή ήπειρο.
Αλήθεια, ποια είναι η επιτακτική ανάγκη της κατεπείγουσας λύσης ενός ζητήματος, το οποίο διχάζει τραγικά τον ελληνικό λαό ;
Την ώρα δηλαδή που έχεις απόλυτη ανάγκη, να ενώσεις τους Έλληνες με στόχο την απεξάρτηση της χώρας απ’ τα οικονομικά της δεσμά, την ίδια ώρα τους διχάζεις επικίνδυνα, παίζοντας με την έξαρση της εθνικής τους συνείδησης. Οι δυνάμεις που συγχαίρουν τους Τσίπρα- Καμμένο είναι οι Αμερικάνοι και οι Νατοϊκοί τους σύμμαχοι.
Το οξύμωρο αυτό φαινόμενο της ελληνικής πολιτικής αποδεικνύει περίτρανα ποιες δυνάμεις καθοδηγούν πραγματικά τις εξελίξεις. Η παραίτηση του υπουργού εξωτερικών της κυβέρνησης δεν είναι τίποτε άλλο απ’ ένα βήμα της πορείας αυτής της πολιτικής. Είναι ρόλοι που περατώνονται, στο αντεθνικό αυτό σενάριο της βαλκανικής τραγωδίας.
Είμαι σίγουρος ότι οι εξελίξεις στα βόρεια σύνορα μας θα είναι γρήγορες και επικίνδυνες. Σημειώστε ότι η συντριπτική πλειοψηφία των συμμετεχόντων στο δημοψήφισμα των Σκοπίων είναι αλβανικής καταγωγής πολίτες, μαζί με την μειοψηφία των Βλάχων του κρατιδίου. Δεν είναι εντυπωσιακό ότι οι σλαβικής καταγωγής πολίτες απείχαν συντριπτικά απ΄ το δημοψήφισμα;
Αλήθεια. γιατί οι Αλβανοί επιδοκιμάζουν τον όρο Βόρεια Μακεδονία; Τι ακολουθεί; Θέλει μεγάλη προσοχή ο καιρός που έρχεται. Στην κορύφωση λοιπόν των εθνικών ζητημάτων, συμπεριλαμβανομένων των μνημονίων, η ελληνική κυβέρνηση θολώνει τα πράγματα και αποπροσανατολίζει τις εξελίξεις.
Η σύμπραξη ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν είναι σύμπραξη δύο κομμάτων. Είναι δυνάμεις που συγκροτούν μία και μόνο δυναμική εκτέλεσης πολιτικών, που υπαγορεύονται απ’ τα ίδια εξωτερικά συμφέροντα και απ΄ τους ντόπιους συνεργάτες τους.
Όποιος βλέπει τους ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ συνεργαζόμενους, διαπράττει μέγα λάθος. Προφανώς η μεγάλη πλειοψηφία φίλων, μελών και στελεχών είναι προδομένοι ή βρίσκεται σε καθεστώς αναμονής.
Η πολιτική ζωή στην Ελλάδα έχει ανάγκη από δυνάμεις που θα παλέψουν δύσκολα την υπόθεση της εθνικής μας ανεξαρτησίας και κοινωνικής μας απελευθέρωσης.
Καλώ όλη αυτή την κοινωνία που έσφιξε τις γροθιές της, για την Ελλάδα της μεταπολίτευσης να τις ξανασφίξει για την Ελλάδα της αξιοπρέπειας!
Η νέα γενιά ας αναλάβει την ευθύνη του ρόλου της.
*Ο Κωστής Παυλίδης, Μέλος Νομαρχιακής Επιτροπής Κέρκυρας του “Κινήματος Αλλαγής” Κέρκυρας & μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής των “Κινήσεων Πολιτών για τη Σοσιαλδημοκρατία”.