Φίλες και φίλοι -και βλέπω πολλούς φίλους σήμερα εδώ.
Ξεκινώντας το Ποτάμι τον Φεβρουάριο του 14′ είπα αυτό που σήμερα λέμε όλοι: ότι αυτός ο τόπος δεν θα αλλάξει αν δεν μπει νέο αίμα στην πολιτική.
Θα προσπαθήσω λοιπόν σήμερα να σας εξηγήσω τι εννοώ με καθαρές κουβέντες .
Η άποψή μου είναι η εξής: Η χώρα χρεοκόπησε επειδή κάτι σάπιο υπήρχε στα κόμματα, στην πολιτική, στη Βουλή. Και μετά στην κοινωνία, στην οικονομία, στα media και στις τράπεζες. Μια κοινωνία με πολλούς σάπιους θύλακες. Αλλά και με πολλούς ζωντανούς και δημιουργικούς ανθρώπους που ασφυκτιούσαν και ασφυκτιούν και σήμερα μέσα στο παρασιτικό σύστημα.
Τα διαστήματα πολιτικής άνοιξης σ’ αυτή τη χώρα ήταν μικρά. Και δυστυχώς δεν στηρίχθηκαν όσο θα έπρεπε από τους Έλληνες. Η πολιτεία του ΣΥΡΙΖΑ επιβεβαιώνει αυτόν τον αφορισμό. Στήνουν ένα κράτος με τα υλικά του χθες, πάνω στα λάθη του χθες και έχουν ως ευαγγέλιο το μεγαλύτερο από τα μεγάλα λάθη του χθες: το κομματικό κράτος παντού -στο δημόσιο, στα σχολεία, στη δικαιοσύνη, ακόμα και στη δημοσιογραφία.
Λαϊκισμός, κρατισμός, παραγοντισμός είναι το τρίπτυχό τους. Η παντελής έλλειψη σχεδίου για τη χώρα δημιουργεί παντού αδιέξοδα.
Ζούμε μια αλλοπρόσαλλη πολιτική που ξεκινά από τους λαϊκισμούς εναντίον της Ευρώπης και καταλήγει στο χθεσινό παρατετεμάνο χειροκρότημα στη Βουλή όταν αναφέρθηκε το όνομα του Μάριο Ντράγκι, ο οποίος όπως φαίνεται εντάχθηκε στο… σοσιαλιστικό στρατόπεδο. Έκανε δυο τρεις παραχωρήσεις από αυτές που είχε πει ότι θα κάνει, από αυτές που είχαμε χειροκροτήσει και εμείς και άλλοι ευρωπαϊστές. Χθες όμως το ανακάλυψε ο κ. Τσίπρας, και μόνο που δεν σηκώθηνα όρθιοι για να χειροκροτήσουν το όνομα του Μάριο Ντράγκι. «Ό,τι να” ναι»: Αυτός είναι ο τίτλος της καταστροφικής πολιτικής των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
«Ό,τι να” ναι». Και ζητώ συγνώμη από την τηλεοπτική εκπομπή που είναι πολύ πιο τεκμηριωμένη.
Το θέμα είναι τι κάνουμε εμείς. Εμείς πρέπει να είμαστε σίγουροι για τις προτάσεις μας. Πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι δεν θα επαναλάβουμε τα λάθη του παρελθόντος, ότι δε θα ηττηθούμε ξανά από μηχανισμούς, συντεχνίες και συμφέροντα. Πρέπει να είμαστε σίγουροι για τις προτεραιότητες μας. Να μιλήσουμε καθαρά στην κοινωνία χωρίς λαϊκισμούς και συναισθηματικές ρητορείες.
Το δίλημμα αυτή τη στιγμή για τη χώρα δεν είναι «Δεξιά- Αριστερά» όπως θέλει να το παρουσιάσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Το δίλημμα είναι: Αλλαγές παντού ή καθυστέρηση και χρεοκοπία;
Αυτό όμως -αν δεχτούμε ότι αυτό είναι το δίλημμα- απαιτεί συγκρούσεις με το νέο καθεστώς, με αυτό το κράμα του αριστερού λαϊκισμού και του ακροδεξιού εθνικισμού, αλλά και συγκρούσεις και με τους «ευνοημένους» του παλαιοκομματικού μεταπολιτευτικού συστήματος.
Και πρέπει να είμαστε πολλοί. Δεν αρκούν όσοι είναι σήμερα στο Ποτάμι, στις Κινήσεις, στη ΔΗΜΑΡ, στη Δράση, στο ΠΑΣΟΚ. Πρέπει να προστεθούν πολλοί. Και αυτή είναι η πρόταση μας. Και αυτή είναι η προσπάθεια μας.
Το νέο και μεγάλο που όλοι αναζητάμε θα έρθει αν προστεθεί μια κρίσιμη μάζα από την κοινωνία.
Και για να προστεθεί αυτή η κρίσιμη μάζα θα πρέπει και εμείς να κάνουμε κάποιες κινήσεις. Για παράδειγμα θα πρέπει να αφήσουμε άδειες κάποιες καρέκλες στην πρώτη σειρά. Αυτό λέει το Ποτάμι. Ο κορμός – και θέλω να είμαι ξεκάθαρος – του νέου και μεγάλου δεν μπορεί να είναι οι υπουργοί του χθες. Αυτή είναι η άποψή μου.
Προφανώς έχουμε ανάγκη από αυτούς που έδωσαν τις σωστές μάχες και πρέπει να είναι εδώ, μαζί μας.Προφανώς κάποιοι θα είναι και στην πρώτη σειρά. Αλλά υπάρχει μια διαφορά. Ο κορμός θα πρέπει να είναι νέα πρόσωπα που θα εκπροσωπούν τις δημιουργικές προοδευτικές δυνάμεις της κοινωνίας. Πολίτες που θα μπουν τώρα στην πολιτική. Πολίτες που έχουν δράσει στην τοπική Αυτοδιοίκηση, στελέχη της οικονομίας, των πανεπιστημίων, του συνδικαλισμού που δεν υπηρέτησαν το πελατειακό κράτος. Οι απελπισμένοι επιχειρηματίες της μεσαίας τάξης. Πολιτικοί που έχουν δώσει μάχες αλλά εξορίστηκαν από τους «μηχανισμούς» και πρέπει να επανέλθουν. Και βέβαια τα νέα παιδιά που θέλουν να πρωταγωνιστήσουν στις εξελίξεις. Και οι ενεργοί πολίτες, όπως αυτοί που συμμετέχουν στις Κινήσεις των Πολιτών.
Εμείς θα επιμείνουμε στην πρότασή μας για ένα Κοινοβούλιο της Αναγέννησης όπου θα εκπροσωπούνται και θα αντιπροσωπεύονται όλες οι προοδευτικές δυνάμεις του τόπου. Παλιές και νέες. Προοδευτικοί πολίτες, φιλελεύθεροι, μεταρρυθμιστές, οικολόγοι, ριζοσπάστες, σοσιαλδημοκράτες, όλοι. Στο Κοινοβούλιο της Αναγέννησης.
Για να ανατραπεί το άρρωστο πολιτικό σκηνικό, θα επιμείνω, χρειάζονται νέες δυνάμεις, χρειάζονται και αυτό που έχουμε πει στο παρελθόν μια συνωμοσία του καλού. Χρειάζονται και οι «ανένταχτοι υποψιασμένοι», αυτοί που έχουν γυρίσει την πλάτη στην πολιτική, που δεν εκπροσωπούνται από κανένα κόμμα, από καμία κίνηση και που πλέον γίνονται ανησυχητικά πολλοί. Και που χωρίς αυτούς δεν θα πετύχουμε καμία μεγάλη ανατροπή, είτε εκλογική, είτε κοινωνική. Το θέμα λοιπόν είναι «να πολλαπλασιαστούμε για να τα αλλάξουμε όλα» και όχι «να ενωθούμε για να μην χάσουμε».
Ο δρόμος και όλα αυτά που θα γίνουν τις επόμενες εβδομάδες και στην Επιτροπή Διαλόγου θα μας δείξει μέχρι πού μπορούμε να πάμε. Και αν με ρωτάτε εμένα μπορούμε να πάμε πολύ μακριά. Και να αλλάξουμε και τη ζωή μας, και την πολιτική και την Ελλάδα.