O χάρτης της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης στη χώρα διαμορφώθηκε χωρίς σχέδιο και με ευθύνη όλων μας, τα τελευταία 40 χρόνια. Σαν αποτέλεσμα δημιουργήθηκαν Πανεπιστήμια και Τμήματα χωρίς μελέτες βιωσιμότητας, με ελάχιστο προσωπικό, ελλιπείς υποδομές και δίχως επαρκή φοιτητική μέριμνα.Το πιό σημαντικό όμως είναι ότι δημιουργήθηκαν περισσότερα Πανεπιστήμια από όσα η ίδια η χώρα μπορεί να υποστηρίξει και χρειάζεται πραγματικά και ταυτόχρονα αυξήθηκαν δραματικά οι εισακτέοι. Κάναμε το λάθος να πιστεύουμε ότι η ύπαρξη μεμονωμένων τμημάτων σε πόλεις και τμημάτων που υπολειτουργούν είναι ανάπτυξη και ενισχύει τις τοπικές οικονομίες. Τραγική συνέπεια όλων αυτών είναι ότι χάθηκε το ενδιάμεσο επίπεδο εκπαίδευσης μεταξύ Λυκείου και Πανεπιστημίων.
Αν δεν εξορθολογήσουμε άμεσα αυτή τη κατάσταση, θα βρεθούμε πολύ σύντομα προ δυσάρεστων εκπλήξεων. Τα μηνύματα τα λάβαμε το Φθινόπωρο του 2020.
Για το Πανεπιστήμιο Πατρών ήταν ένας στους τρείς εισακτέους κάτω από τη βάση. Σε λίγους μήνες από σήμερα θα βρεθούμε μπροστά σε θνησιγενή τμήματα, καθώς η ελάχιστη βάση εισαγωγής θα τα οδηγήσει σε λίγους εισακτέους, οπότε θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα.
Πρέπει να πούμε δυσάρεστες αλήθειες. Να φέρουμε στο κέντρο του δημόσιου διαλόγου όλα συζητάμε πίσω από κλειστά γραφεία. Για εισακτέους που δεν έχουν τη δυνατότητα να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους, για Τμήματα που φυτοζωούν, για γνωστικά αντικείμενα μακριά από τις ανάγκες της χώρας, χωρίς ακαδημαϊκά κριτήρια και για την έλλειψη ισχυρής μεταλυκειακής εκπαίδευσης, στενά συνδεδεμένης με τις τοπικές οικονομίες.
Σε κάθε περίπτωση δεν μπορεί το Πανεπιστήμιο Πατρών, να οδηγήσει τις εξελίξεις αναφορικά με τη μεταρρύθμιση. Θα ήταν άδικο και πολύ βαρύ φορτίο η μεταρρύθμιση να αφορά μόνο το Πανεπιστήμιο Πατρών. Η Κυβέρνηση οφείλει και πρέπει να πάρει γενναίες πρωτοβουλίες. Είναι χρέος και υποχρέωση της προς τις νέες γενιές και την κοινωνία.
Το Πολιτικό Σύστημα και οι Πρυτάνεις οφείλουμε όλοι μας να τοποθετηθούμε απέναντι σε αυτά τα προβλήματα, πριν είναι αργά. Είναι ένα χρέος που πρέπει να το αναλάβουμε με αίσθηση της ευθύνης μας.
Πρέπει να τολμήσουμε να ανοίξουμε το θέμα και να καταθέσουμε ένα Στρατηγικό Σχέδιο για τον Ακαδημαϊκό Χάρτη για τα επόμενα 30 χρόνια. Γιατί ακόμα έχουμε χρόνο, πριν βρεθούμε μπροστά σε μία μη διαχειρίσιμη κατάσταση, η οποία θα είναι καταστροφική για τη χώρα. Είναι συζήτηση που αφορά το μέλλον των παιδιών μας.
Σε μια οποιαδήποτε χώρα όλα αυτά είναι προφανή και αυτονόητα και θα ήταν αντικείμενο συζήτησης. Η μεταρρύθμιση στα Πανεπιστήμια δεν είναι τόλμη είναι απλά αυτονόητη.
* Ο Χρήστος Μπούρας είναι Πρύτανης του Πανεπιστημίου Πατρών
—
Δημοσιεύθηκε στα ΝΕΑ Σαββατοκύριακο