Όπου και να πηγαίνω, ο Δρομέας θα μ’ ακολουθεί. Γιατί είναι το αγαπημένο μου έργο. Μέσα στη πόλη, αλλά και μέσα στη ψυχή μου. Γιατί είμαι ψυχαναγκαστική και δε μπορώ να σταματήσω να τρέχω. Πρέπει να κάνω συνεχώς πράγματα. Δε μπορώ να αράξω με το εσπρεσάκι μου και το τσιγαράκι μου, να απολαύσω τη Δύναμη του Τώρα…Άντε, μόνο το καλοκαίρι μπρούμυτα σε καμμιά ξαπλώστρα, να μου καίει ο ήλιος τους γλουτιαίους. Και μετά, χοπ, όρθια. “Ποιό είναι το νόημα της ζωής?”

Τούτων λεχθέντων, θυμίζω σε εαυτό και αλλήλους, ότι και η πατρίδα μας δεν είναι και αυτή παρά μία δρομεύς. Όταν οι άλλοι έτρωγαν βελανίδια, εμείς είχαμε το Φειδιππίδη. Που έτρεχε, έτρεχε. Και έτσι νικούσαμε τους Πέρσες. Και μετά νικούσαμε και τους Ιταλούς, και τους Γερμανούς. Εν πολλοίς και τα ίδια μας αδέρφια, αλλά ετούτη είναι μια άλλη ιστορία.

Σήμερα τρέχουμε να προλάβουμε τους επενδυτές. Στο real estate. Για να γίνουμε λίγο ακόμη από “γκαρσόνια της Ευρώπης,” όπως έλεγε ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου. Τρέχουμε βέβαια να προλάβουμε και τους πρόσφυγες και μετανάστες (ενδεχομένως και τζιχαντιστές,) γιατί μάλλον η κυβέρνηση το είχε το θέμα για ευκολάκι και οι Αυτοδιοικητικοί τώρα δε της κάθονται–βλέπε απόπειρα προώθησης προσφύγων στην ενδοχώρα.

Τρέχουμε επίσης με αυτοκίνητα και μηχανάκια στους δρόμους ώσπερ τρελαμένοι, και ενώ θα ήλπιζε κανείς ότι με το “νόμος και τάξη” που διέπει τη κυβέρνηση, θα νοιώθαμε κάπως ασφαλέστεροι, το κυκλοφοριακό χάος καλά κρατεί.

Όμως, δεν τρέχουμε για να κάνουμε τη χώρα αυτό το παγκόσμιο εκπαιδευτικό κέντρο που πρέπει να γίνει. Δεν τρέχουμε να υποστηρίξουμε τη θεραπευτική αγροτοδιατροφή μας διεθνώς. Δεν τρέχουμε να “ανοίξουμε” τα δεδομένα που δημιουργούνται με χρήματα των φορολογουμένων, όπως φερ’ ειπείν σε real time αυτά των αρχαιολογικών ανασκαφών: η βιομηχανία του πολιτισμού θα τα απορροφούσε και διακτίνιζε ταχύτατα. Δεν τρέχουμε να υποστηρίξουμε μια ανάπτυξη ήπια, μια ανάπτυξη της γνώσης, μια ανάπτυξη συνύπαρξης φύσης και ανθρώπου. Και ανθρώπου με άνθρωπο βέβαια.

Δεν τρέχουμε να τη βγούμε λίγο στους Ευρωπαίους για αλλαγή πολιτικής στο μεταναστευτικό, στο γεωπολιτικό εν γένει. Αν αυτό το κάνουμε γιατί περιμένουμε οσονούπω μείωση των πλεονασμάτων, είμαστε άξιοι της μοίρας μας.

Μπροστά στην ατολμία και ραθυμία των Ευρωπαίων, μόνο ένας Φειδιππίδης μπορεί να μας σώσει. Να τους πάει γρήγορα το μήνυμα ότι είμαστε λαός δημιουργικός, λαός ευρηματικός και πολυμήχανος. Αντε παιδιά εμπρός όλοι μαζί να τρέξουμε, όχι μόνο το σύστημα Μαξίμου να μας κάνει τον καμπόσο ότι τρέχει. Αν όχι Φειδιππίδηδες, είμαστε όλοι Βέγγοι. Εμείς οι αριστεροί τουλάχιστον.

Ζήτω η 28η Οκτωβρίου, ζήτω η πατρίδα. Την αγαπώ.

(*) Μέλος της Συντονιστικής Γραμματείας των «Κινήσεων Πολιτών για τη Σοσιαλδημοκρατία»