Ομιλία του Γιάννη Τούντα, εκπροσώπου των Κινήσεων Πολιτών για τη Σοσιαλδημοκρατία στο Ιδρυτικό Συνέδριο του “Κινήματος Αλλαγής”

‘Ύστερα από επίμονες προσπάθειες διαλόγου και συγκλίσεων που ξεκίνησαν οι Κινήσεις Πολιτών πριν από 6 χρόνια με την πρώτη δημόσια εκδήλωση στο Γκάζι, επιτέλους τα καταφέραμε. Καταφέραμε να είμαστε σήμερα εδώ όλοι μαζί: Οι δυνάμεις του δημοκρατικού σοσιαλισμού, της ανανεωτικής αριστεράς, του μεταρρυθμιστικού κέντρου της πολιτικής οικολογίας για να ιδρύσουμε έναν νέο ισχυρό πολιτικό φορέα, πρωταγωνιστή ξανά των εξελίξεων και εγγυητή ενός καλύτερου μέλλοντος.

Όμως φίλες και φίλοι, όσο υπερήφανοι και αν είμαστε για τη συμβολή μας στην ιστορική αυτή προσπάθεια και τα στελέχη των Κινήσεων Πολιτών είναι ιδιαίτερα υπερήφανα γιατί ήταν παρόντα σε όλες τις πολιτικές και εκλογικές μάχες που έδωσε η Παράταξη μας τα τελευταία χρόνια και συμμετείχαν ενεργά σε όλα τα όργανα και τις δραστηριότητες της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, δεν είναι ώρα για πανηγυρισμούς.

Δεν μπορούμε να πανηγυρίσουμε όταν η Τούρκικη προκλητικότητα έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο όριο. Δεν μπορούμε να πανηγυρίσουμε όταν η χώρα συνεχίζει να σέρνεται στο τέλμα της οικονομικής κρίσης και της ανεργίας. Δεν μπορούμε να πανηγυρίσουμε όταν σε αυτές τις κρίσιμες για τη χώρα ώρες μας κυβερνά μια ανίκανη κυβέρνηση που αδυνατεί να μας βάλει στο δρόμο της ανάπτυξης. Μια ανίκανη κυβέρνηση που για να κρατηθεί με νύχια και με δόντια στην εξουσία, επιστρατεύει τις πλέον χρεοκοπημένες πελατειακές πρακτικές, υπονομεύει τους δημοκρατικούς θεσμούς και υφαίνει με τη σκανδαλολογία ένα νέο καταστροφικό εθνικό διχασμό, τώρα που κατέρρευσε η αντιμνημονιακή απάτη και αυταπάτη.

Αντί λοιπόν για πανηγυρισμούς, αυτό που απαιτούν οι καιροί, αυτό που επιβάλει το συμφέρον της πατρίδας είναι να επιδείξουμε Αρετή και Τόλμη. Αρετή και τόλμη λέει ο ποιητής απαιτεί η ελευθερία, αρετή και τόλμη απαιτεί η απελευθέρωση της χώρας από τα δεσμά της καθυστέρησης, της δημαγωγίας και της κυβερνητικής ανικανότητας. Αρετή και τόλμη που ούτε στον ΣΥΡΙΖΑ αλλά ούτε και στη ΝΔ περισσεύουν, μια που αποτελούν πυλώνες του δομικού συντηρητισμού και του παραδοσιακού παλαιοκομματισμού.

Αυτή είναι η μεγάλη πρόκληση των καιρών. Αυτό είναι το μεγάλο ζητούμενο του συνεδρίου μας. Αρετή για να βάλλουμε το εθνικό συμφέρον πάνω από το κομματικό και το προσωπικό, όπως έπραξε η παράταξή μας σε όλη τη διάρκεια της κρίσης παρά το τεράστιο πολιτικό κόστος, και τόλμη για να πραγματοποιήσουμε τις μεγάλες αλλαγές που πρέπει να γίνουν στο κράτος, την οικονομία, στο πολιτικό σύστημα.

Αρετή και Τόλμη στις παρούσες συνθήκες συμπυκνώνονται σε μία και μόνη πολιτική. Στη στρατηγική της εθνικής συνεννόησης σε όλα τα μεγάλα μέτωπα που ορθώνονται μπροστά μας. Ήμασταν οι μόνοι που διατυπώσαμε πολύ σωστά  εδώ και καιρό την πρόταση για χάραξη εθνικής στρατηγικής για την  έξοδο από την κρίση και την οικονομική και κοινωνική ανόρθωση της χώρας.

Με το ίδιο αίσθημα εθνικής ευθύνης και επιδιώκοντας την εθνική συνεννόηση θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε τις κλιμακούμενες τουρκικές προκλήσεις και τα ανοιχτά εθνικά θέματα με τους βόρειους γείτονες μας αναζητώντας κοινά αποδεκτές και εθνικά συμφέρουσες λύσεις. Ειδικά στη νέα εποχή που ζούμε, όπου τα μεταπολεμικά συστήματα συλλογικής ασφάλειας έχουν αποδυναμωθεί, όπου οι παλιές ισορροπίες χάθηκαν, αλλά χωρίς να έχουν γεννηθεί καινούριες, η εθνική ομοψυχία είναι η πιο δυνατή ασπίδα που διαθέτουμε.

Μόνο έτσι θα βγούμε από την κρίση, Μόνο έτσι θα αντιμετωπίσουμε την Τουρκική προκλητικότητα. Μόνο έτσι θα διασφαλίσουμε ένα καλύτερο και ασφαλές μέλλον για τα παιδιά μας.

Εθνική συνεννόηση, Εθνική υπευθυνότητα , δεν σημαίνει ανιστόρητους συμβιβασμούς και παραλυτικές ισορροπίες. Εξάλλου στην πολιτική δεν υπάρχει μέσος δρόμος, ειδικά όταν καλούμαστε να επιλύσουμε όχι έναν αλλά πολλούς γόρδιους δεσμούς. Ούτε σημαίνει πολιτική ίσων αποστάσεων. Στην πολιτική δεν υπάρχουν ούτε ίσες αποστάσεις ούτε σταθερές αποστάσεις. Οι αποστάσεις ενός κόμματος από τα άλλα τροποποιούνται και καθορίζονται από τις μεταβαλλόμενες πολιτικές συνθήκες, τη θέση του στη κυβέρνηση ή στην αντιπολίτευση, τον προγραμματικό του λόγο τις πολιτικές επιλογές των άλλων κομμάτων.

Δεν πρέπει όμως την ίδια ώρα που υψώνουμε τη σημαία της εθνικής συνεννόησης να υιοθετήσουμε το όχι σε όλα της Ν.Δ. στη λογική του φύγετε εσείς να έρθουμε εμείς,  ούτε έναν καταγγελτικό λόγο προς όλες τις κατευθύνσεις. Εμείς πρέπει να κτίζουμε και όχι να γκρεμίζουμε γέφυρες. Γιατί μόνο με γέφυρες σε στέρεες πολιτικές θέσεις και όχι βέβαια με επικοινωνιακά πυροτεχνήματα κτίζεται η εθνική συνεννόηση και μόνο πάνω από τις γέφυρες αυτές θα μπορέσουμε να επικοινωνήσουμε με το ευρύτερο κοινωνικό ακροατήριο της παράταξης μας, να το προσεγγίσουμε και να το συσπειρώσουμε ξανά κοντά μας.

Έτσι θα μπορέσουμε να επιταχύνουμε την αποσυσπείρωση της εκλογικής βάσης του ΣΥΡΙΖΑ.

Έτσι θα μπορέσουμε να απαλλαγούμε απ’ αυτήν την κυβέρνηση, όσο γίνεται πιο γρήγορα.

Έτσι θα κερδίσουμε ξανά την ηγεμονία στον ευρύτερο προοδευτικό χώρο.

Μόνο που η μάχη για την ηγεμονία θα είναι μια δύσκολη μάχη. Μια μάχη που θα αφορά περισσότερο την αναμέτρηση ιδεών και προτάσεων για το μέλλον της χώρας και λιγότερο την αντιπαράθεση σημερινών κομματικών σχηματισμών. Θα πρόκειται πρωτίστως για μια μάχη μεταξύ του λαϊκισμού, του κρατισμού, των καθεστωτικών αντιλήψεων αλλά και της ανευθυνότητας και ανικανότητας από τη μια, που εκφράζει ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ, και της υπευθυνότητας και της αξιοπιστίας ενός δημοκρατικού μεταρρυθμισμού της παράταξης μας, με σαφές όμως προοδευτικό πρόσημο. Οι μεταρρυθμίσεις έχουν κατά κανόνα πολιτικό χρώμα και εξυπηρετούν συγκεκριμένα κοινωνικά συμφέροντα και σε λίγες μόνο περιπτώσεις το σύνολο της κοινωνίας.

Γι’ αυτό και δεν θα πρέπει η αντίθεση στον λαϊκισμό να οδηγήσει στον εξοβελισμό της λαϊκότητας, ούτε ο δημοκρατικός μεταρρυθμισμός να διολισθήσει στον μεταρρυθμιστικό λαϊκισμό. Από την άλλη, η οποιαδήποτε προσπάθεια οικειοποίησης της παλαιοκομματικής εργαλειοθήκης του ΣΥΡΙΖΑ για να διεμβολιστεί το εκλογικό του ακροατήριο, των συνταξιούχων, των δημοσίων υπαλλήλων, των ανέργων, θα μας αποκόψει από τα δυναμικά μεσαία στρώματα και τους νέους, που αποτελούν κατά κανόνα τα πιο ισχυρά στηρίγματα κάθε νεωτεριστικής πολιτικής πρωτοβουλίας. Γι’ αυτό και δεν πρέπει να επιδιώκουμε όπως γράφτηκε κάπου, τη λεπτή ισορροπία  ανάμεσα στην ευθύνη και τον λαϊκισμό. Η μάχη κατά του λαϊκισμού δεν κερδίζεται με λεπτές ισορροπίες αλλά με τη σθεναρή αντιμετώπιση των δομικών προβλημάτων που γενούν τον λαϊκισμό και κυρίως της ανασφάλειας που γεννά η εποχή μας, ιδιαίτερα στα φτωχότερα στρώματα.

Οι μη κανονικές συνθήκες δεν αφορούν μονό τις δυσοίωνες εξελίξεις στον τόπο μας, αλλά και τις ιδιαιτερότητες του εγχειρήματος που έχουμε αναλάβει για τη δημιουργία του νέου φορέα της δημοκρατικής προοδευτικής παράταξης. Αυτές οι ιδιαιτερότητες που έχουν κυρίως να κάνουν με την εκλογή ηγεσίας πριν το συνέδριο, με ένα κολοβό μεταβατικό Πολιτικό Συμβούλιο, με τη μη εκλογή συνέδρων, με τη μη εκλογή των μελών της Κεντρικής Επιτροπής, και με τη διατήρηση, έστω και μέχρι τις επόμενες εκλογές, του πολυκομματικού χαρακτήρα του νέου φορέα, αποτελούν ασφαλώς εστίες τριβών και αντιπαραθέσεων εσωτερικά, αλλά και πηγή δυσπιστίας και αμφισβήτησης απ’ έξω.

Θα πρέπει όμως να κατανοήσουμε, πως χωρίς αυτές τις ιδιαιτερότητες, με τις οποίες οι Κινήσεις Πολιτών εξαρχής εξέφρασαν αντιρρήσεις και επιφυλάξεις, δεν θα είχαμε φθάσει εδώ που είμαστε σήμερα. Άλλος δρόμος δεν υπήρχε λόγω του πολυκομματικού χαρακτήρα του Κινήματος Αλλαγής στη φάση αυτή. Πρέπει όμως ακόμα να κατανοήσουμε, ότι όλες αυτές οι ιδιαιτερότητες που παράγουν προβλήματα, θα ξεπεραστούν μόνο όταν πετύχουμε τον τελικό μας στόχο, που δεν είναι άλλος από τη δημιουργία ενός νέου ενιαίου κόμματος της σύγχρονης σοσιαλδημοκρατίας, με θεσμοθετημένες ιδεολογικοπολιτικές τάσεις και σαφή Ευρωπαϊκό προσανατολισμό. Ενός ενιαίου κόμματος, ανοιχτού στην κοινωνία, με αποφασιστικό ρόλο στα μέλη του και  με σεβασμό στις δημοκρατικές διαδικασίες.

Και να κατανοήσουμε, επίσης, πως για να φθάσουμε σε αυτόν το στόχο θα πρέπει κάθε μέρα που περνάει, να δυναμώνουν όλο και περισσότερο τα χαρακτηριστικά ενός ενιαίου πολιτικού οργανισμού, έστω και με τη σημερινή πολυκομματική μορφή, χωρίς όμως τις παραφωνίες του τελευταίου διαστήματος. Ο νέος φορέας θα πρέπει να διαθέτει, εκτός από επεξεργασμένο πρόγραμμα, δημοκρατική οργάνωση και λειτουργία, ώστε να παράγει συλλογικά την πολιτική του, εξασφαλίζοντας με τον τρόπο αυτό, όχι μόνο την αυτονομία του, αλλά και τη γόνιμη συνύπαρξη πλειοψηφικών και μειοψηφικών απόψεων.

Έχουμε δημοκρατικά εκλεγμένη ηγεσία ευρείας αποδοχής από τα μέλη μας και από την κοινωνία, την οποία οφείλουμε να στηρίξουμε και να προστατεύσουμε για το καλό της παράταξης μας, για το καλό όλων μας. Και θα έχουμε από τη Δευτέρα αντιπροσωπευτικά πολιτικά όργανα τα οποία δεν θα πρέπει να αφήνουν περιθώρια για προσωπικές στρατηγικές και για δελφινομαχίες που πλήττουν την αξιοπιστία μας.

Μας αξίζει κάτι καλύτερο και θα το έχουμε  γιατί η πατρίδα έχει ανάγκη σήμερα περισσότερο από χθες, από μία ισχυρή δημοκρατική παράταξη. Και αυτό είναι το χρέος που καλούμαστε να υλοποιήσουμε. Και θα το υλοποιήσουμε γιατί εμείς ξέρουμε να αγωνιζόμαστε για ανάπτυξη με κοινωνική δικαιοσύνη. Γιατί εμείς ξέρουμε να αγωνιζόμαστε για τα εθνικά μας συμφέροντα. Γιατί εμείς ξέρουμε να αγωνιζόμαστε για μια καλύτερη Ελλάδα. Γιατί εμείς ξέρουμε να αγωνιζόμαστε και να νικάμε.

Καλή δύναμη σε όλες και σε όλους.

Αθήνα, 17 Μαρτίου 2018

Εγγραφή
Ειδοποίηση για

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.

0 Comments
Ενσωματωμένα σχόλια
Δείτε όλα τα σχόλια