Σε μια εποχή που η δημοσιογραφία διεθνώς δίνει μάχες για την προάσπιση της δημοκρατίας και τις κριτικής σκέψης με τα Panama papers, στην καθ’ ημάς αριστερή –τρομάρα μας– ανατολή, καθιερώνουμε τη λογοκρισία. Με σφραγίδα μάλιστα του επαγγελματικού σωματείου των δημοσιογράφων, που υποτίθεται ότι έχει ως καθήκον την προάσπιση της ελευθεροτυπίας.
Θα είμαι ο τελευταίος που θα υπερασπίσει τις πολλαπλές παθογένειες του δημοσιογραφικού, υποτίθεται, λειτουργήματος κατά το καταστατικό της ΕΣΗΕΑ. Η κομματοκρατία, ο αγοραίος λαϊκισμός, η εξάρτηση από την εξουσία αποτελούν ενδημικά φαινόμενα. Αλλά με τους Τράγκες, τους Κουρήδες και τους κάθε λογής ομοίους τους, οι ταγοί της δημοσιογραφικής δεοντολογίας δεν θεώρησαν σκόπιμο να ασχοληθούν ποτέ επί της ουσίας.
Η όψιμη ενασχόληση τους είναι απόρροια της γενικότερης θεσμικής κατάπτωσης που βιώνουμε, αλλά και του βαθύτατα διχαστικού κλίματος που κυριαρχεί στην ελληνική κοινωνία. Είναι συνέπεια των αντιδημοκρατικών αντιλήψεων που έχουν επικρατήσει, αλλά και μια σαφής ένδειξη πολιτιστικής υποκουλτούρας που ενδημεί και στο δημοσιογραφικό σώμα. Δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί δημοσιογράφοι στοχοποιούν όσους συναδέλφους τους θεωρούν ότι δεν συμπλέουν με τις απόψεις τους, που συνήθως βέβαια ταυτίζονται με τα συμφέροντα της εξουσίας. Πολλοί δε από αυτούς δικαιολογούν και επιχαίρουν για τις διαγραφές…
Προφανώς έχουμε όλοι μας ευθύνη που ανεχθήκαμε ή δεν συγκρουστήκαμε όσο έπρεπε με τους εκπροσώπους της κομματοκρατίας, του λαϊκισμού και των ολοκληρωτικών αντιλήψεων. Με αποτέλεσμα σήμερα να εισπράττουμε όλοι τον ευτελισμό και την απαξία μιας παράλυτης και βαθιά διχασμένης κοινωνίας…
Υ.Γ. Μου κάνει εντύπωση, που στην «Εφημερίδα των Συντακτών», που δημιουργήθηκε για να προασπίσει την ανεξαρτησία των δημοσιογράφων, δεν βρέθηκε ένας να εκφράσει την παραμικρή αντίρρηση για το σκοταδισμό του πειθαρχικού.
*Ο Σήφης Πολυμίλης είναι δημοσιογράφος στο «Βήμα».
—