Έχοντας διανύσει μια εντατική εκλογική περίοδο, αξίζει να αναφερθούμε σε μια παράμετρο των εκλογών που σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως στα κοινωνικά δίκτυα, συνήθως μάλιστα με αρνητική χροιά. Αναφέρομαι στο ζήτημα του ρόλου της πολιτικής επικοινωνίας* και των εκλογικών καμπανιών. Ειδικότερα, είδαμε ότι κατά πολλούς σχολιαστές οι «επικοινωνιολόγοι» παρουσιάζονταν σαν δαιμόνιες προσωπικότητες οι οποίες συχνά είχαν ως αποκλειστικό σκοπό την παραπλάνηση ή και την εξαπάτηση των ψηφοφόρων, κάποιοι δε υποψήφιοι τόνιζαν το γεγονός ότι «Δεν είχαν και δεν χρειάζονταν επικοινωνιολόγο» θέλοντας προφανώς να αναδείξουν την «αυθεντικότητα» τους. Έχει ενδιαφέρον πόσο αμφιλεγόμενη φήμη και εικόνα έχει τελικά ένα επάγγελμα το οποίο θεωρητικά λειτουργεί για […]