Φίλες και Φίλοι , Συμμετέχοντες Πολίτες, Συντρόφισσες και Σύντροφοι
Η 4η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη μας με τίτλο Σοσιαλδημοκρατία 3.0 είναι πλέον γεγονός μετά από δύο αναβολές το 2019 λόγω των τριπλών εκλογών και το 2020 λόγω της πανδημίας η οποία βέβαια δεν έχει απομακρυνθεί οριστικά ως απειλή.
Σήμερα προχωράμε, εν μέσω καύσωνα, με το υβριδικό σχήμα δηλαδή και με δια ζώσης παρουσία σύμφωνα με τα υγειονομικά πρωτόκολλα με παράλληλη συμμετοχή των Συμμετεχόντων Πολιτών μέσω Ζοομ. Για τους πολίτες που ενδιαφέρονται αναμεταδίδεται από το FB page και το YouTube Κανάλι των Κινήσεων
Οι “Κινήσεις Πολιτών” συγκροτήθηκαν 4 Σεπτέμβρη του 2015 από στελέχη πολιτικών κινήσεων και άλλα στελέχη της Κεντροαριστεράς, προκειμένου να συμβάλλουμε στη δημιουργία ενός νέου, ισχυρού φορέα της σύγχρονης Σοσιαλδημοκρατίας, προωθώντας τα αιτήματα για ενότητα και ανανέωση.
Για το λόγο αυτό οι Κινήσεις Πολιτών αποτέλεσαν ένα μεταβατικό πολιτικό οργανισμό, που δεν προσέλαβε χαρακτηριστικά κόμματος μέχρι σήμερα, αλλά βασίζεται στην εθελοντική πολιτική αυτοοργάνωση εκατοντάδων πολιτών από όλη τη χώρα, που μέσα από συλλογικές, δημοκρατικές διαδικασίες, και αξιοποιώντας πρωτίστως τα ηλεκτρονικά μέσα επικοινωνίας, συμμετείχαν στη δημιουργία του Κινήματος Αλλαγής.
Οι Κινήσεις Πολιτών για τη Σοσιαλδημοκρατία από την αρχή συμμετείχαμε ως ιδρυτική συνιστώσα της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και μετά στο Κίνημα Αλλαγής δίνοντας όλα αυτά τα χρόνια μια σειρά από σκληρές μάχες για την στήριξη του κοινού μας εγχειρήματος, του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΑΛΛΑΓΗΣ
Συνεχίζουμε με πείσμα και ευθύνη παρά τις προσπάθειες για πολιτική απομόνωση μας γιατί το οφείλουμε στην ιστορική διαδρομή του χώρου, στην προσφορά του στην ελληνική κοινωνία και στους αγώνες των στελεχών του, αναλαμβάνοντας νέες πρωτοβουλίες διαλόγου για βαθύτερη και τολμηρότερη σύγκλιση και ανασυγκρότηση των δυνάμεων του μεταρρυθμιστικού κέντρου, του δημοκρατικού σοσιαλισμού και της πολιτικής οικολογίας ώστε να μετεξελιχθούμε, να εκσυγχρονιστούμε στον ισχυρό φορέα της σοσιαλδημοκρατίας που έχει ανάγκη η χώρα μας, διότι μας ικανοποιεί η μέχρι σήμερα πορεία μας.
Το πολιτικό σκηνικό της χώρας οδηγείται σε πολλαπλές προκλήσεις.
Για την Κυβέρνηση της ΝΔ η περίοδος χάριτος και ανοχής φτάνει στο τέλος της.
Ο Σύριζα φέρει βεβαίως ακέραια την ευθύνη ότι έχει κατεβάσει πάρα πολύ χαμηλά τον πήχη των προσδοκιών των πολιτών από την περίοδο της διακυβέρνησης του με αποτέλεσμα η παρούσα Κυβέρνηση πράττοντας τα αυτονόητα να εμφανίζεται ότι είναι μια μεταρυθμιστική Κυβέρνηση και να πετυχαίνει την ιδεολογική ηγεμονία της και της διείσδυσής της στον χώρο του Κέντρου.
Μετά από την αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ ως Κυβέρνηση αποτυγχάνει και σαν αντιπολίτευση.
Και τα δύο κόμματα λειτουργώντας όχι συνθετικά και καινοτόμα αλλά πολυσυλλεκτικά και μικροκομματικά επιχειρούν χωρίς επιτυχία να συμβιβάσουν στο εσωτερικό τους τελείως αντιφατικές απόψεις και δυναμικές.
Η Νέα Δημοκρατία παλινδρομεί μεταξύ ενός κεντροδεξιού εκσυγχρονισμού, μιας ακροδεξιάς τάσης αλλά και ενός πανίσχυρου πελατειακού παλαιοκομματισμού ικανού να εξουδετερώσει κάθε μεταρρυθμιστική βούληση και προσπάθεια.
Ο Σύριζα από την πλευρά του, παραπαίει ανάμεσα σε έναν σχεδόν γραφειοκρατικό κυβερνητισμό της με κάθε τρόπο επιστροφής στην εξουσία, μιας πανσπερμίας μικροομάδων παγιδευμένων σε αντικαπιταλιστικές γραφικότητες και ενός εξίσου ισχυρού “αριστερού αυριανισμού” που τροφοδοτεί τον λαϊκισμό, πισωγυρίζοντας την κοινωνία μας, εκθέτοντας την ίδια την έννοια της αριστεράς και υποσκάπτοντας τις προοπτικές μιας μεγάλης και σύγχρονης προοδευτικής παράταξης.
Αλλά και το Κίνημα Αλλαγής στην σημερινή του μορφή δεν δείχνει να καταφέρνει να αρθρώσει έναν ανανεωμένο προοδευτικό μεταρρυθμιστικό λόγο, να δώσει ένα νέο σύγχρονο στίγμα, να προσελκύσει νέα ακροατήρια και να κερδίσει ένα ικανό ποσοστό λαϊκής υποστήριξης, και ιδίως στους νέους, που θα του δίνει προοπτική εξουσίας.
Παραμένει λοιπόν εγκλωβισμένο σε μια αδιέξοδη συζήτηση υποκαθιστώντας την ουσιαστική ιδεολογική ζύμωση με καυγάδες για την πολιτική των συμμαχιών.
Αυτές οι οφθαλμοφανείς αδυναμίες των βασικών δυνάμεων όλου του πολιτικού φάσματος καθιστούν την ανάγκη ιδεολογικής και προγραμματικής ανασυγκρότησης της κεντροαριστεράς ακόμα πιο έντονη και επιτακτική.
Η ελληνική κεντροαριστερά χρειάζεται να ανασυγκροτηθεί συσπειρώνοντας όλους τους ενεργούς πολίτες, κομματικά ενταγμένους αλλά και ανένταχτους, που τάσσονται υπερ των προοδευτικών μεταρρυθμίσεων.
Χρειάζεται να επανασυνδεθούν οι ανθρωπιστικές και ηθικές βάσεις θεμελίωσης του δημοκρατικού σοσιαλισμού με τις σύγχρονες δυναμικές ενός κόσμου που αλλάζει με δραματική ταχύτητα παράγοντας νέες ανισότητες, γεννώντας αβεβαιότητες και ανασφάλειες για ευρύτατα κοινωνικά στρώματα.
Τα προβλήματα αυτά δεν είναι αποκλειστικά εθνικά, είναι ευρωπαϊκά.
Και ευρωπαϊκές θα πρέπει να είναι και οι απαντήσεις.
Η κεντροαριστερά στην χώρα μας θα πρέπει να ανασυγκροτηθεί συνεργαζόμενη στενά με όλες τις ευρωπαϊκές δυνάμεις που υποστηρίζουν τις προοδευτικές και κοινωνικά ευαίσθητες μεταρρυθμίσεις προκειμένου να διατυπωθεί ένα σύγχρονο πολιτικό αφήγημα που θα συσπειρώνει τους νέους, τους εργαζόμενους, τις δυναμικές παραγωγικές ομάδες, τα αδύναμα αλλά και τα μεσαία στρώματα.
Το αφήγημα αυτό θα επιτρέπει πολιτικές συγκλίσεις και θα αποτελέσει την βάση για ένα νέο σχέδιο προοδευτικής διακυβέρνησης σε μια ομοσπονδιακή Ευρώπη.
Ένα νέο σχέδιο προοδευτικής διακυβέρνησης που θα συναρθρώνει μια ρυθμιζόμενη αγορά που θα δίνει προτεραιότητα στην κάλυψη των κοινωνικών αναγκών και μια αποτελεσματική δημόσια εξουσία που θα εγγυάται τον καινοτόμο αναπτυξιακό, περιβαλλοντικό και κοινωνικό σχεδιασμό, την ήπια και ευέλικτη ρύθμιση και τις στοχευμένες αναδιανεμητικές πολιτικές που θα αποβαίνουν υπερ των αδύναμων και όχι υπερ των παρασιτικών ομάδων.
Το 2021 είναι η χρονιά εκλογής νέου προέδρου στο Κίνημα Αλλαγής.
Οι επιλογές μας για την ηγεσία θα εξαρτηθούν από την δημόσια εκφρασμένη ιδεολογική – πολιτική ταυτότητα των υποψηφίων και όχι την επικοινωνιακή γοητεία, τις παρασκηνιακές διαπραγματεύσεις και τους συσχετισμούς.
Ως Κινήσεις σήμερα ολοκληρώνουμε την τρίμηνη διαδικασία παραγωγής των πολιτικών μας θέσεων που θα αποτελέσουν τη βάση για τις μελλοντικές συνεργασίες μας.
Επίσης τιμούμε το ΠΑΣΟΚ που πολλοί από εμάς ανδρωθήκαμε πολιτικά στις τάξεις του. Τιμούμε και τις 4 περιόδους του ΠΑΣΟΚ από το 1974 μέχρι το 2015 του Ανδρέα Παπανδρέου, του Κώστα Σημίτη, του Γεωργίου Παπανδρέου και του Βαγγέλη Βενιζέλου. Έγινε ένα σημαντικό μεταπολιτευτικό έργο, που θα πρέπει να σταματήσει η θεώρησή του ως αυτονόητου. Φυσικά έγιναν και λάθη, τα οποία τα έχουμε αναγνωρίσει και δεν είμαστε διατεθειμένοι να τα επαναλάβουμε.
Το ΠΑΣΟΚ ήταν τελικά το κόμμα που ανέλαβε εξ ολοκλήρου μόνο του το κόστος της ευθύνης να βγει η χώρα από την κρίση, χωρίς να τρέξει να κρυφτεί σε πρόωρες εκλογές και άτακτους λιποτακτισμούς.
Είναι το κόμμα που κλήθηκε να πληρώσει και συνεχίζει να πληρώνει για όλα τα λάθη της μεταπολίτευσης, ανεξάρτητα με το ποια είναι και σε τι βαθμό του αναλογούν.
Πεποίθηση μας είναι ότι αποτελεί την «ατμομηχανή» της σοσιαλδημοκρατίας και του Κινήματος Αλλαγής, αλλά κάθε συζήτηση για επιστροφή στο παρελθόν μας βρίσκει ενάντιους, αφενός το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω αφετέρου η πολιτική ηθική δεν επιτρέπει αθέτηση της βούλησης των 210000 πολιτών που ζήτησαν επανίδρυση και αναδιάταξη του χώρου μας.
Σήμερα όσοι προσπαθούν να αντιγράψουν τον Ανδρέα Παπανδρέου ή αναπολούν το κλέος της διακυβέρνησής του και διερμηνεύουν το τί θα έλεγε σήμερα ,απλώς επιβεβαιώνουν ότι είναι μικρότερου μεγέθους από εκείνον. Ανδρέας δεν γίνεται κανείς.
Σχετικά με τις διαδικασίες εκλογής προέδρου θεωρούμε πλέον αυτονόητο και αδιαπραγμάτευτο για τη συμμετοχή μας ότι θα διεξαχθεί τουλάχιστον με υβριδική μορφή δηλαδή τόσο με Ηλεκτρονική Ψηφοφορία όσο και με φυσική παρουσία με διασφαλισμένη την αξιοπιστία του συνόλου των διαδικασιών. Ζήσαμε κατά την προετοιμασία της προηγούμενης εκλογικής διαδικασίας πρωτόγνωρα γεγονότα από τους νέο-Λουδίτες της κομματικής νομενκλατούρας της Χαριλάου Τρικούπη αλλά καθιστούμε πλέον σαφές όταν στην εποχή μας κυριαρχούν ο Ψηφιακός Μετασχηματισμός, η Τεχνητή Νοημοσύνη, η επαυξημένη Πραγματικότητα και ως ιδεολογικός χώρος θέλουμε να είμαστε στην πρωτοπορία δεν μπορεί να επιδιώκουμε να πηγαίνουμε με τον αραμπά.
Επίσης στέλνουμε μήνυμα προς όλους τους εν δυνάμει υποψηφίους αν η δημόσια αντιπαράθεση των υποψηφίων μας για την ηγεσία αποκτήσει αρνητικό πρόσημο μέσω αλληλοκατηγοριών ότι οι άλλοι συνυποψήφιοι είναι περίπου “πέμπτη φάλαγγα” ανταγωνιστικών πολιτικών δυνάμεων ένθεν κακείθεν, χάνουμε την αξιοπιστία μας προς τους ψηφοφόρος που λογικό είναι να άρουν την εμπιστοσύνη τους σε μία παραταξιακή ηγεσία η οποία δεν διαθέτει στο εσωτερικό της καμιά συνείδηση κοινού πολιτικού σκοπού και στόχων.
Κύριο ζητούμενο είναι ακόμα το να ξεφύγει ο χώρος από τις οργανωτίστικες και “τοπογραφικές” λογικές (το ότι αυτοπροσδιοριζόμσστε ως κάτι “ανάμεσα” σε ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ) και να αντιληφθεί ότι αποστολή του είναι να συγκροτήσει το εναλλακτικό αφήγημα, οραματικό και κυβερνητικό, προκειμένου να εκφράσει τους μη ευνοημένους και δυσαρεστημένους από τις νέες ανισότητες και τις ανασφάλειες που δημιουργεί η παρούσα τάξη πραγμάτων. Αυτό που χρειάζεται είναι η συγκρότηση ενός νέου αφηγήματος για μια κοινωνία δίκαιη, δημοκρατική και ισόρροπα αναπτυσσόμενη.
Το τι σημαίνουν αυτές οι προτεραιότητες σήμερα και πως θα επιτευχθούν αύριο, πρέπει να συζητήσει συστηματικά και τεκμηριωμένα η κεντροαριστερά ξεφεύγοντας από την παγίδα της αποκλειστικής ενασχόλησης με θέματα εκλογικής τακτικής και με την πολιτική των συμμαχιών.
ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ Ο ΤΡΟΠΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΑΣΚΕΙΤΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Βασική μας προτεραιότητά σε αυτήν την προσπάθεια πρέπει να είναι οι βαθιές τομές όχι μόνο στο περιεχόμενο της πολιτικής αλλά στον ίδιο τον τρόπο με τον οποίο ασκούμε πολιτική. Η εποχή της αντιπολίτευσης του «ανένδοτου» του «όχι σε όλα», της ανοχής σε ακραίες μεθόδους αντίδρασης και κάθε είδους λαϊκισμούς έχει ξεπεραστεί από την ιστορία. Η δημοκρατική και προοδευτική πλειοψηφία απαιτεί σοβαρή προγραμματική αντιπολίτευση που θα συμφωνεί στα θετικά, θα αντιδρά στα αρνητικά αλλά και θα έχει ξεκάθαρη ιδεολογική κατεύθυνση. Ξεκάθαρη θέση υπέρ των κυβερνητικών συνεργασιών όταν αυτές συνοδεύονται από προγραμματικές συμφωνίες. Μετά από κάθε εκλογική αναμέτρηση η συντριπτική πλειοψηφία περιμένει να κυβερνηθεί ο τόπος και όχι να ξαναγίνουν εκλογές. Πρέπει και στην Ελλάδα να αναπτυχθεί επιτέλους ένας πολιτικός πολιτισμός της ανοχής και του διαλόγου που θα θωρακίζει την δημοκρατική διαδικασία όπως και στα περισσότερα Ευρωπαϊκά κράτη.
Χρειάζεται επομένως εκσυγχρονισμός του πολιτικού υποκειμένου. Χρειάζεται ένα κόμμα συμμετοχικό που θα κατευθύνεται από τα ενεργά μέλη του και όχι από χαρισματικούς ή κληρονομικούς ηγέτες και τις αυλές τους. Ένα κόμμα ενεργών πολιτών και όχι πειθήνιων χειροκροτητών και κατευθυνόμενων ψηφοφόρων.
Στις παραπάνω κ+ατευθύνσεις συνεχίζουμε ως Κινήσεις Πολιτών για την Σοσιαλδημοκρατία την πολιτική μας δράση με ανοιχτούς ορίζοντες και διαύλους προς όλα εκείνα τα πρόσωπα, ομάδες και δίκτυα, προς όλους όσους έχουν κάτι παρόμοιο ή αντίστοιχο ή συμπληρωματικό να πουν τόσο εντός ΚΙΝ.ΑΛ. όσο και στις οργανωμένες συλλογικότητες εκτός αυτού, με στόχο τη διατήρηση ζωντανής της συζήτησης για την ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς.
Συζητάμε πέρα από τα τρέχοντα, για το νέο στίγμα και το νέο όραμα μιας Μεταρρυθμιστικής, Αριστερής και Οικολογικής Ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας, στοχεύοντας στη συγκρότηση μιας ιδεολογικής και πολιτικής πλατφόρμας που θα μπορέσει στο εγγύς μέλλον να αποτελέσει την βάση ευρύτερων συγκλίσεων στον προοδευτικό χώρο, στην Ελλάδα και την Ευρώπη.