Κυρίες και κύριοι, Φίλες και φίλοι, Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Είναι μεγάλη η τιμή να σας καλωσορίζω στην 7η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη των Κινήσεων Πολιτών για τη Σοσιαλδημοκρατία. Σήμερα, εδώ, στην καρδιά της Αθήνας, στο αμφιθέατρο της ΕΣΗΕΑ, δεν μαζευτήκαμε απλώς για μια ακόμη συνάντηση. Βρισκόμαστε εδώ για να αναμετρηθούμε με το αύριο, να ενώσουμε τις φωνές μας, να καταθέσουμε ιδέες και να επανεκκινήσουμε την προσπάθειά μας για μια ισχυρή, σύγχρονη, μαχητική, προοδευτική παράταξη.

Οι Κινήσεις Πολιτών για τη Σοσιαλδημοκρατία δεν ιδρύθηκαν για να χειροκροτούν.

Δεν δημιουργήθηκαν για να αναπαράγουν τη σιωπή ή να λιμνάζουν στο ρόλο ενός παρατηρητή των εξελίξεων. Δημιουργήθηκαν για να παρεμβαίνουν.

Με προτάσεις. Με πολιτική αυτονομία.

Με ηθικό φορτίο και προγραμματική τόλμη.

Σε μια εποχή που οι κομματικοί μηχανισμοί τείνουν να εξαντλούνται στον τακτικισμό, εμείς επιλέγουμε να επενδύσουμε στη στρατηγική.

Και στρατηγική σημαίνει να μιλάς με το θάρρος της αλήθειας – και να προτείνεις με την ευθύνη της πράξης.

Απέναντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη: Η Σοσιαλδημοκρατία ως Δημοκρατικό Αντίπαλο Δέος

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είναι απλώς ένας νεοφιλελεύθερος τεχνοκράτης. Είναι ο εκφραστής μιας συστημικής μετάλλαξης της δημοκρατίας – μιας βαθιάς διολίσθησης σε μια νέα μορφή αυταρχικής διακυβέρνησης με κοινοβουλευτικό μανδύα. Μια κοινοβουλευτική δικτατορία, όπως την ανέλυσα στο άρθρο μου με τίτλο: «51 Χρόνια Δημοκρατίας: Ανθεκτικότητα Θεσμών ή Κοινοβουλευτική Δικτατορία;».

Δεν είναι η ισχυρή κυβέρνηση που φοβίζει – είναι η πανίσχυρη κυβέρνηση χωρίς έλεγχο που διαβρώνει τα θεμέλια του κράτους δικαίου. Και αυτό ακριβώς υπηρετεί ο κ. Μητσοτάκης. Μια εξουσία χωρίς όρια, με κοινοβουλευτική πλειοψηφία ως άλλοθι για τη θεσμική εκτροπή. Μια διακυβέρνηση χωρίς κοινωνική νομιμοποίηση, χωρίς κοινωνική ευαισθησία, χωρίς δημοκρατική φαντασία.

Ο Μηχανισμός Μητσοτάκη

Πρόκειται για ένα καθεστώς που:

• Εργαλειοποιεί τους θεσμούς για την εξυπηρέτηση ολιγαρχικών συμφερόντων, καταλύοντας την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, τη λειτουργία της ΕΥΠ και τη λογοδοσία των ανεξάρτητων αρχών. Η υπόθεση των παρακολουθήσεων δεν είναι μια “ατυχής στιγμή”, είναι το modus operandi της εξουσίας.
• Περιφρονεί τη λογοδοσία, θεσμοθετώντας την αδιαφάνεια και θωρακίζοντας τον εαυτό του με νομικά «παραθυράκια» για να αποφύγει κάθε έλεγχο. Μια κυβέρνηση που νομοθετεί για να μην απολογείται
• Αντικαθιστά την ουσία με την επικοινωνία, χτίζοντας ένα καθεστώς εικονικής κανονικότητας. Αντιμετωπίζει την πολιτική ως καμπάνια, τον πόνο ως στατιστική, τη διαμαρτυρία ως πρόβλημα εικόνας. Κυβερνά με το βλέμμα στις δημοσκοπήσεις και την ψυχή στα think tanks της διαπλοκής.
• Επαναφέρει το πελατειακό κράτος με ψηφιακή επικάλυψη, κατακερματίζει το κοινωνικό κράτος, ιδιωτικοποιεί την Υγεία, εμπορευματοποιεί την Παιδεία και διαλύει την Πρόνοια. Τα νοσοκομεία στενάζουν, οι εκπαιδευτικοί εγκαταλείπουν, οι ευάλωτοι εγκαταλείπονται.
• Εκδικείται τους πολίτες, όχι με λόγια, αλλά με πράξεις: με απροστάτευτη ακρίβεια, με τεχνητή ενεργειακή φτώχεια, με ανύπαρκτο ορίζοντα για τους νέους, με αμείλικτη μεταχείριση της μεσαίας τάξης.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι το πρόσωπο του ελληνικού TINA

Το δόγμα του είναι απλό και επικίνδυνο: “There Is No Alternative”. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Δεν υπάρχει άλλη πολιτική. Δεν υπάρχει άλλη κοινωνική οργάνωση.

Αυτή η πολιτική του αναπόφευκτου, αυτή η τεχνοκρατική αλαζονεία είναι η πιο δηλητηριώδης μορφή αυταρχισμού: ντύνεται με τον μανδύα της λογικής και της προσαρμοστικότητας, ενώ εξυπηρετεί τα ίδια φθαρμένα συμφέροντα.

Αλλά εμείς είμαστε εδώ για να αποδείξουμε το αντίθετο.

Η σοσιαλδημοκρατία είναι η εναλλακτική. Όχι μια ρητορική εναλλακτική. Μια εφαρμοσμένη, κοστολογημένη, τεκμηριωμένη εναλλακτική. Μια πολιτική πρόταση που φέρνει πίσω την πολιτική στους πολίτες.

Που θέτει στο επίκεντρο την ισόρροπη ανάπτυξη, τη μεταρρύθμιση με κοινωνικό πρόσημο, την πράσινη μετάβαση με δικαιοσύνη, την εργασία με αξιοπρέπεια, το κοινωνικό κράτος ως εργαλείο ελευθερίας και όχι εξάρτησης.

Η Σοσιαλδημοκρατία ως το αντι-Μητσοτακικό πρόταγμα

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ο πρωθυπουργός των λίγων, των ισχυρών, των ημετέρων. Εμείς οφείλουμε να γίνουμε  η φωνή των πολλών. Να είμαστε το σχέδιο για τους ανθρώπους που ζουν από τη δουλειά τους. Για τους νέους που θέλουν να μείνουν και να δημιουργήσουν εδώ. Για την Ελλάδα που θέλει αξιοπρέπεια, σταθερότητα, δημοκρατία.

Δεν θα δεχτούμε τη σύγκριση μεταξύ της εξουσίας των αριθμών και της ηγεσίας των αξιών.

Δεν θα υποταχθούμε στον “ρεαλισμό” του αυταρχισμού.

Δεν θα συμβιβαστούμε με τον ρόλο του συμπληρώματος.

Θα συγκρουστούμε. Με επιχειρήματα, με σχέδιο, με πίστη. Γιατί ο αντίπαλος δεν είναι ανίκητος. Είναι απλώς καλά στημένος.

Και η ιστορία μας έχει αποδείξει πως οι πιο καλοστημένοι μηχανισμοί πέφτουν όταν απέναντί τους βρουν ένα συνεκτικό πολιτικό όραμα, μια ενωμένη κοινωνική συμμαχία, μια ηγεσία με αρχές.

Νέα σελίδα. Χωρίς την Κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Ανεξαρτήτως εκλογικών σεναρίων, δηλώνουμε ξεκάθαρα και αμετάκλητα: Δεν υπάρχει περίπτωση συγκυβέρνησης με τη Νέα Δημοκρατία. Ούτε τώρα, ούτε ποτέ.

Όχι μόνο γιατί μας χωρίζουν ιδεολογικά χάσματα, αλλά γιατί εκπροσωπούμε δύο ασύμβατους κόσμους. Εκείνοι υπηρετούν το status quo. Εμείς θέλουμε να το αλλάξουμε.

Η χώρα δεν αντέχει άλλη μία τετραετία ασυδοσίας, θεσμικού ευτελισμού και κοινωνικής αποσάθρωσης. Η Κυβέρνηση Μητσοτάκη πρέπει να φύγει. Όσο πιο σύντομα, τόσο καλύτερα. Και η σοσιαλδημοκρατία, με τις Κινήσεις Πολιτών στην πρώτη γραμμή, θα είναι πυλώνας που θα ωθεί τη δύναμη της αλλαγής.

Η Διεθνής Συγκυρία και η Παρακμή της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης

Ζούμε σε μια εποχή που η Ιστορία δεν γράφεται πια μόνο με συνέδρια και συνθήκες, αλλά με αίμα, με καταστολή, με πυρηνικές απειλές και με την υποχώρηση της ανθρωπιάς μπροστά στον κυνισμό.

Σε διεθνές επίπεδο, ζούμε έναν νέο Ψυχρό Πόλεμο, αλλά χωρίς τους θεσμούς ισορροπίας που τον χαρακτήριζαν στο παρελθόν. Ζούμε την παρακμή της πολυμερούς παγκόσμιας διακυβέρνησης και τη μετάβαση σε έναν πλανήτη πολυκρίσεων, πολυπολικό αλλά και απροστάτευτο.

Οι διεθνείς ηγεσίες, αντί να υπερασπίζονται τις οικουμενικές αξίες, συμβιβάζονται με τον αυταρχισμό και φλερτάρουν με τον εθνοκεντρισμό. Οι θεσμοί του ΟΗΕ απαξιώνονται ή παρακάμπτονται, η διπλωματία υποκαθίσταται από την ισχύ και η επιστήμη από τη συνωμοσιολογία.

Η πιο κραυγαλέα αποτύπωση αυτής της παρακμής ήταν η ομιλία του Ντόναλντ Τραμπ στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ. Εκεί όπου αντί για συνεργασία, προώθησε την απομόνωση· αντί για ειρήνη, έσπειρε το μίσος· αντί για αλήθειες, υπερασπίστηκε το ψεύδος. Απαξίωσε την επιστήμη, χαρακτήρισε την προστασία του περιβάλλοντος ως απάτη, στοχοποίησε τους μετανάστες ως απειλή και χλεύασε τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η ρητορική του μίσους δεν ήταν μια ρητορική περιθωρίου – ήταν η φωνή ενός εκλεγμένου Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών.

Και λίγα μόλις χρόνια μετά, βλέπουμε μπροστά μας τις συνέπειες αυτής της κανονικοποίησης του αυταρχισμού:

• Στη Γάζα, συντελείται γενοκτονία με τη σιωπηρή ανοχή της διεθνούς κοινότητας και τον ΟΗΕ να αδυνατεί να προστατεύσει τον άμαχο πληθυσμό.
• Στην Ουκρανία, παραβιάζονται τα εθνικά σύνορα με πολεμικές ενέργειες που θυμίζουν δεκαετίες καταδικασμένες στην Ιστορία.
• Στον παγκόσμιο Νότο, η φτώχεια διογκώνεται, η επισιτιστική ανασφάλεια θερίζει, και η κλιματική κρίση μετατρέπεται σε κρίση επιβίωσης.
• Η προσφυγιά ποινικοποιείται, οι συνοριακοί φράκτες πολλαπλασιάζονται, οι ανθρώπινες ζωές λογίζονται ως στατιστικές ροών και όχι ως ανθρώπινες ιστορίες.
• Η κλιματική κρίση αντιμετωπίζεται ως θεωρία συνωμοσίας από κυβερνήσεις που προτιμούν να υπηρετούν τα λόμπι των ορυκτών καυσίμων, παρά να εγγυώνται τη ζωή των επόμενων γενεών.
• Αντί για κράτη πρόνοιας, θεμελιώνονται καθεστώτα ελέγχου και επιτήρησης.

Από τη Διακήρυξη της Χιλιετίας στην Καταρράκωση των Αξιών

Και όμως, μόλις το 2000, στην Διακήρυξη της Χιλιετίας του ΟΗΕ, οι ηγέτες του κόσμου έθεταν έξι θεμελιώδεις πυλώνες:

1. Ειρήνη, ασφάλεια και αφοπλισμός
2. Ανάπτυξη και εξάλειψη της φτώχειας
3. Προστασία του περιβάλλοντος
4. Ανθρώπινα δικαιώματα, δημοκρατία και χρηστή διακυβέρνηση
5. Προστασία των ευάλωτων
6. Ενίσχυση του ρόλου του ΟΗΕ

Σήμερα, 25 χρόνια μετά, όλοι αυτοί οι πυλώνες έχουν ραγίσει:

• Αντί για ειρήνη, βιώνουμε την αναβίωση της πολεμικής βαρβαρότητας και τον πολλαπλασιασμό των εστιών έντασης.
• Αντί για ασφάλεια, ζούμε προσφυγικές τραγωδίες, στρατιωτικοποίηση συνόρων και πολιτικές απώθησης.
• Αντί για προστασία του περιβάλλοντος, βλέπουμε την καταστροφή του πλανήτη με απληστία, άρνηση και ατιμωρησία.
• Αντί για δημοκρατία, αναδύονται ηγέτες που περιφρονούν το κράτος δικαίου και διεκδικούν εξουσία χωρίς όρια.
• Αντί για ενίσχυση του ΟΗΕ, παρακολουθούμε τη σταδιακή απαξίωσή του και τη χρήση του ως διακοσμητικού οργάνου.

Η Ελλάδα πρέπει να έχει φωνή – και αυτή δεν μπορεί να είναι της ΝΔ και των άλλων εκφάνσεων της Δεξιάς

Η Ελλάδα δεν μπορεί να πορεύεται αμήχανα σε αυτό το παγκόσμιο σκηνικό. Δεν μπορεί να είναι μια χώρα που σιωπά όταν η Γάζα βομβαρδίζεται.

Δεν μπορεί να παριστάνει τον ουδέτερο παρατηρητή όταν επανέρχονται οι λογικές των σφαιρών επιρροής. Δεν μπορεί να ομνύει στον διεθνή ρόλο της και να απουσιάζει από τις μεγάλες συμμαχίες για την ειρήνη, την αλλαγή κλίματος, την υπεράσπιση της δημοκρατίας.

Χρειαζόμαστε μια νέα στρατηγική εξωτερικής πολιτικής. Μια Ελλάδα με διεθνιστική φωνή, όχι παρακολουθητής εξελίξεων αλλά διαμορφωτής σταθερότητας. Μια χώρα που δεν εγκλωβίζεται σε άβουλο φιλοατλαντισμό, αλλά διεκδικεί ενεργητικό ρόλο στην Ευρώπη, στη Μεσόγειο, στα Βαλκάνια.

Και αυτή η φωνή δεν μπορεί να είναι η φωνή της Δεξιάς, ούτε η κραυγή της λαϊκιστικής Αριστεράς. Χρειαζόμαστε μια νέα προοδευτική εξωτερική πολιτική, που να εμπνέεται από τις αρχές του διεθνούς δικαίου, να υπηρετεί τα ανθρώπινα δικαιώματα, να επενδύει στη συνεργασία και στην κλιματική διπλωματία.

Μια Νέα Σοσιαλδημοκρατική Συμφωνία για τον Κόσμο και για την Ελλάδα

Η διεθνής συγκυρία επιβεβαιώνει την ανάγκη για ισχυρή, αποφασιστική, ριζοσπαστική σοσιαλδημοκρατία. Όχι απολογητική. Όχι συμβιβασμένη. Μια σοσιαλδημοκρατία που θα ξαναδώσει νόημα στη λέξη προοδευτικός, που θα σταθεί αλληλέγγυα στους πρόσφυγες, που θα ηγηθεί της πράσινης μετάβασης, που θα υπερασπιστεί την ελευθερία και την ισότητα παντού — από τη Γάζα έως την Αθήνα, από το Κίεβο έως τη Λέσβο.

Η σοσιαλδημοκρατία δεν μπορεί να είναι ουδέτερη όταν αθώοι δολοφονούνται. Δεν μπορεί να είναι αμέτοχη όταν το διεθνές δίκαιο ποδοπατείται. Δεν μπορεί να σωπά όταν κλείνουν στόματα, όταν φυλακίζονται συνειδήσεις, όταν καταρρέει το κλίμα.

Απέναντι στη σήψη του παγκόσμιου πολιτικού συστήματος, εμείς δεν αποσύρουμε τη φωνή μας. Την ενισχύουμε. Με σχέδιο. Με αρχές. Με θάρρος. Με τη δύναμη εκείνων που δεν συμβιβάζονται με την αδικία.

Εσωτερικά: Ούτε με τη Νέα Δημοκρατία – Ούτε με την Ασάφεια

Σε κάθε σταυροδρόμι, η Ιστορία ζητά καθαρές απαντήσεις. Και εμείς απαντάμε χωρίς υπεκφυγές, χωρίς ασάφειες, χωρίς μικροπολιτικούς υπολογισμούς:
Δεν υπάρχει, ούτε υπήρξε, ούτε πρόκειται να υπάρξει σενάριο συγκυβέρνησης με τη Νέα Δημοκρατία. Όχι σήμερα. Όχι αύριο. Όχι ποτέ.

Η θέση αυτή είναι πολιτική και ηθική.

Ο αγώνας για την Κεντροαριστερά δεν είναι μάχη συμπληρώματος εξουσίας. Είναι μάχη στρατηγικής υπεροχής. Μάχη ιδεών, προγράμματος και αξιών. Δεν συγκυβερνούμε με εκείνους που αποδόμησαν το κοινωνικό κράτος, που εργαλιοποίησαν τους θεσμούς, που βάθυναν τις ανισότητες και ενίσχυσαν τα καρτέλ.

Είμαστε εδώ για την ανατροπή, όχι για την ανακύκλωση

Στηρίζουμε τη στρατηγική του Νίκου Ανδρουλάκη για σύγκρουση με τα καρτέλ, με τους ολιγάρχες, με τους πραγματικούς εχθρούς της Δημοκρατίας και της ανάπτυξης. Αναγνωρίζουμε την πρόοδο. Την πολιτική συνέπεια. Την καθαρότητα στις βασικές κατευθύνσεις.

Η Ελλάδα χρειάζεται να πάμε ένα βήμα πιο πέρα.

Μέχρι και το Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ – Κινήματος Αλλαγής, που θα εγκρίνει το νέο προγραμματικό πλαίσιο, οι Κινήσεις Πολιτών για τη Σοσιαλδημοκρατία θα συνεχίσουν να συμβάλλουν με ουσία και υπευθυνότητα για την αρτιότητα:

✔ ενός σύγχρονου και πειστικού πολιτικού αφηγήματος,
✔ ενός ολοκληρωμένου, προοδευτικού προγράμματος διακυβέρνησης,
✔ μιας θεσμικής και κοινωνικής συμφωνίας με τους πολίτες για περισσότερη δικαιοσύνη, ουσιαστική ανάπτυξη και κοινωνική συνοχή.

Με ιδέες, επεξεργασίες, ανοιχτές διαδικασίες και πνεύμα ενότητας, είμαστε παρόντες και ενεργοί.
Απέναντι στους πολιτικούς μας αντιπάλους, παραμένουμε σταθεροί – χωρίς εκπτώσεις στις αρχές μας, χωρίς σιωπή στα κρίσιμα.

Η υπεράσπιση της παράταξης περνά μέσα από την πολιτική αλήθεια και την καθαρότητα θέσεων. Και απέναντι στους πολιτικούς μας αντιπάλους, δεν χαριζόμαστε. Γιατί ο λαός δεν έχει ανάγκη από τεχνητές ισορροπίες. Έχει ανάγκη από αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση εξουσίας.

• Τα σενάρια νεκρανάστασης του πρώην Πρωθυπουργού που, στην πιο κρίσιμη στιγμή, ανακήρυξε τον Κυριάκο Μητσοτάκη σε «μεταρρυθμιστή», δεν προσφέρουν τίποτα άλλο από νερό στον μύλο της Δεξιάς. Είναι ανασφάλειες του παρελθόντος που δεν αφορούν το μέλλον.
• Ο κ. Τσίπρας και οι διάδοχοί του, εγκλωβισμένοι ανάμεσα σε προσωπικές στρατηγικές και πολιτικές αντιφάσεις, δεν μπορούν να εκφράσουν τη νέα σοσιαλδημοκρατία και την κεντροαριστερά . Όχι μόνο γιατί απέτυχαν κυβερνητικά, αλλά γιατί αρνούνται ακόμα και σήμερα να μιλήσουν με σαφήνεια για τα λάθη τους, τα όρια του λαϊκισμού, τα όρια του εαυτού τους.

Η πολιτική μας ταυτότητα δεν είναι αντικείμενο διαπραγμάτευσης. Δεν είναι υποσύνολο κανενός. Και γι’ αυτό, οφείλουμε σήμερα να ενισχύσουμε την πολιτική αυτοτέλεια και προγραμματική υπεροχή του ΠΑΣΟΚ – Κινήματος Αλλαγής.

Θεσμική ευθύνη και δημοκρατική αντιπολίτευση: Όχι άλλο άλλοθι στη Δεξιά

Σε αυτό το πλαίσιο, είναι απαραίτητο τα κόμματα της αντιπολίτευσης που βρίσκονται σήμερα στη Βουλή να συντονίσουν τις δυνάμεις τους, όχι με στόχο τη θολή συμπόρευση, αλλά με θεσμικό σεβασμό, διαφάνεια και κοινούς δημοκρατικούς στόχους.

Να προχωρήσουμε με συγχρονισμένο κοινοβουλευτικό βηματισμό, ώστε να αναδεικνύουμε με στοιχεία και αξιοπιστία τα κακώς κείμενα της διακυβέρνησης Μητσοτάκη, να στηλιτεύουμε τις αυθαιρεσίες, να υπερασπιζόμαστε τη δημοκρατική νομιμότητα και να επιβάλλουμε ξανά το κοινό αίσθημα περί δικαίου.

Δεν μπορεί η Δεξιά να παίζει χωρίς αντίπαλο. Δεν μπορεί η Βουλή να είναι χώρος φθοράς της Δημοκρατίας. Χρειαζόμαστε μια πολιτικά δυναμική και θεσμικά ώριμη αντιπολίτευση.

Και το ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής, με τη συμβολή και την πολιτική ηγεμονία της σοσιαλδημοκρατίας, οφείλει να ηγηθεί αυτής της προσπάθειας. Με ευθύνη. Με σχέδιο. Με αυτοπεποίθηση.

Για μια Εναλλακτική Ανάπτυξη με Κοινωνική Οικονομία

Η Ελλάδα δεν μπορεί να συνεχίσει να πορεύεται με ένα μοντέλο ανάπτυξης που ευνοεί λίγους και αποκλείει πολλούς. Δεν μπορεί να παραμένει εγκλωβισμένη σε ένα υδροκέφαλο, πελατειακό και μονοσήμαντα ιδιωτικοποιημένο πρότυπο οικονομίας, που αναπαράγει τις ανισότητες, εξαντλεί τους φυσικούς πόρους και καθιστά τη χώρα θεατή των διεθνών εξελίξεων.

Χρειαζόμαστε ένα νέο παραγωγικό υπόδειγμα. Μια εναλλακτική αναπτυξιακή στρατηγική. Ένα όραμα που θα στηρίζεται στην κοινωνική δικαιοσύνη, στην ανθεκτικότητα και στην ένταξη. Ένα μοντέλο σοσιαλδημοκρατικής προέλευσης, εθνικού σχεδιασμού και συλλογικής ωριμότητας.

Τι σημαίνει αυτό πρακτικά;

• Ισχυρό επιτελικό κράτος: Όχι απλός διεκπεραιωτής, αλλά στρατηγείο σχεδιασμού και αξιολόγησης δημόσιων πολιτικών. Κράτος με διαφάνεια, αποτελεσματικότητα, λογοδοσία. Ένα κράτος που δεν εκχωρεί τις λειτουργίες του, αλλά τις οργανώνει και τις διασφαλίζει.
• Επενδύσεις στην πραγματική οικονομία: Πράσινη και ψηφιακή μετάβαση που δεν θα αφήνει κανέναν πίσω. Δημόσιες πολιτικές που ενισχύουν τη βιομηχανική ανασυγκρότηση, την αγροδιατροφή, τη βιώσιμη ενέργεια, την έρευνα και την καινοτομία. Περιφερειακή ανάπτυξη με κοινωνική στόχευση.
• Φορολογική δικαιοσύνη και αναδιανομή: Φορολογικό σύστημα προοδευτικό, απλό, διαφανές και αποτελεσματικό. Καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και μείωση της φορολογικής επιβάρυνσης στα χαμηλά και μεσαία στρώματα. Επιστροφή της υπεραξίας στην κοινωνία.
• Στήριξη των ΜμΕ και της Κοινωνικής Οικονομίας: Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις είναι η ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας. Αλλά δεν μπορούν να σταθούν μόνες. Χρειάζονται ρευστότητα, ψηφιακή υποστήριξη, πρόσβαση στην καινοτομία. Και δίπλα τους, η Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία: Όχι στο περιθώριο. Αλλά στον πυρήνα της αναπτυξιακής στρατηγικής.

Η Κοινωνική Οικονομία δεν είναι «παρακολούθημα». Είναι ο τρίτος πυλώνας της οικονομίας – δίπλα στον ιδιωτικό και τον δημόσιο τομέα. Είναι ο χώρος της δημοκρατικής παραγωγής, της κοινωνικής καινοτομίας, της ένταξης των ευάλωτων, της τοπικής ανάπτυξης. Και ως τέτοια, πρέπει να αποκτήσει θεσμική κατοχύρωση, χρηματοδοτικά εργαλεία και οριζόντια υποστήριξη.

Ανάπτυξη για την Κοινωνία – Όχι για τους Δείκτες

Η ανάπτυξη, όπως τη μετρά η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, είναι μια ψευδαίσθηση ευημερίας. Ένα παραμορφωτικό είδωλο αριθμών, δείκτες που ευημερούν ενώ οι πολίτες στενάζουν.

Ανάπτυξη δεν είναι η εκτόξευση του ΑΕΠ με όρους χαμηλόμισθης εργασίας και ενεργειακής φτώχειας.

Δεν είναι οι γκλαμουράτες παρουσιάσεις success stories ενώ ολόκληρες γενιές νέων ανθρώπων επιλέγουν την ξενιτιά.

Δεν είναι η αύξηση της κατανάλωσης που χτίζεται πάνω στην έκρηξη του ιδιωτικού χρέους, των ενοικίων, των τιμών στα ράφια, και του κόστους ζωής.

Η δική μας σοσιαλδημοκρατική αντίληψη είναι ριζικά διαφορετική:

• Ανάπτυξη είναι να δημιουργούνται καλές, αξιοπρεπείς δουλειές με δικαιώματα και προοπτική.
• Ανάπτυξη είναι να μπορούν οι νέοι να κάνουν οικογένεια, να στήσουν ζωή στον τόπο τους, και όχι να μετρούν πτήσεις αναχώρησης.
• Ανάπτυξη είναι να μειώνεται το κόστος στέγασης, ενέργειας, μετακίνησης, να μπορούν τα νοικοκυριά να αναπνέουν οικονομικά.
• Ανάπτυξη είναι να επενδύουμε αποφασιστικά στο δημόσιο σχολείο, το δημόσιο πανεπιστήμιο, τη δημόσια υγεία, όχι ως «δαπάνες» αλλά ως μοχλούς ισότητας, ευκαιριών και κοινωνικής κινητικότητας.
• Ανάπτυξη είναι το κράτος να λειτουργεί ως στρατηγικός επενδυτής – όχι ως διεκπεραιωτής ιδιωτικών συμφερόντων.
• Ανάπτυξη είναι η ανθεκτικότητα των τοπικών κοινωνιών, των ΜμΕ, των κοινωνικών επιχειρήσεων – όχι η μονοκαλλιέργεια του τουρισμού ή των πολυεθνικών.
• Ανάπτυξη είναι η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση να γίνεται με κοινωνικό σχεδιασμό, όχι με κοινωνικό κόστος.

Η σημερινή ανάπτυξη στην Ελλάδα είναι ταξική. Ωφελεί λίγους. Διευρύνει τις ανισότητες. Καταπατά δικαιώματα. Συσσωρεύει πλούτο στους λίγους και αδιέξοδα στους πολλούς.

Η Σοσιαλδημοκρατία του 21ου αιώνα, 3.0, δεν μπορεί να είναι διαχειριστής αυτής της στρεβλής εικόνας. Οφείλει να είναι δύναμη μετασχηματιστική. Να αμφισβητήσει το σημερινό μοντέλο και να χτίσει ένα νέο:

• Με φορολογική δικαιοσύνη και προοδευτική αναδιανομή.
• Με στρατηγικές δημόσιες επενδύσεις και κοινωνικό αποτύπωμα.
• Με ενίσχυση των παραγωγικών ιστών της χώρας, ειδικά στην περιφέρεια.
• Με προστασία των κοινών αγαθών – νερό, ενέργεια, γη, πληροφορία – από τη λεηλασία της ιδιωτικοποίησης.

Χρειάζεται νέα αρχιτεκτονική ανάπτυξης. Όχι πασαλείμματα και ευχολόγια.

Και αυτή δεν χτίζεται ούτε με διαχειριστές του συστήματος ούτε με ασάφειες. Χτίζεται με θάρρος, τεκμηρίωση, σχέδιο και πολιτική βούληση.

Η νέα κοινωνική πλειοψηφία που οραματιζόμαστε, δεν θα προκύψει από λογιστικά πλεονάσματα. Θα προκύψει από κοινωνικά πλεονάσματα.

Από την ανακατανομή της δύναμης, του πλούτου, των ευκαιριών.

Αυτός είναι ο δικός μας δρόμος. Μια ανάπτυξη για τον άνθρωπο – όχι για τα στατιστικά. Για την κοινωνία – όχι για τα Excel των υπουργών. Για το μέλλον – όχι για τα δελτία ειδήσεων.

Φίλες και φίλοι,

Η 7η Πανελλαδική Συνδιάσκεψή μας δεν είναι απλώς μια πολιτική εκδήλωση.
Είναι πράξη αντίστασης. Είναι πράξη προοπτικής.

Στο νέο πολιτικό τοπίο που διαμορφώνεται —ένα τοπίο κρίσης εμπιστοσύνης, θεσμικής αποσάθρωσης και κοινωνικής ανασφάλειας— έχουμε μπροστά μας μία ξεκάθαρη επιλογή:
Ή θα υπάρξει μια ενωμένη, αξιόπιστη, στρατηγικά σχεδιασμένη Κεντροαριστερά, ή η Δεξιά θα συνεχίσει να κυβερνά ως καθεστώς.

Εμείς επιλέγουμε το πρώτο.

Οι Κινήσεις Πολιτών για τη Σοσιαλδημοκρατία δεν περιμένουμε τις εξελίξεις — τις διαμορφώνουμε.
Πήραμε ήδη την πρωτοβουλία διαλόγου, δικτύωσης και συνεργασίας με άλλες συλλογικότητες.
Χωρίς ηγεμονισμούς, χωρίς επιδιώξεις προσωπικής ανάδειξης.
Πιστεύουμε στη συνδιαμόρφωση. Πιστεύουμε στην πολιτική αυτονομία με ενότητα στόχου.

Όμως ας είναι ξεκάθαρο:
Δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν —ούτε εντός, ούτε εκτός— να παραχαράξει αυτή την πορεία.
Όποιος προσπαθεί να την καπελώσει, να την εκτρέψει ή να την εργαλειοποιήσει, θα μας βρίσκει απέναντι.

Η δική μας απάντηση είναι η ενότητα και το όραμα.

Σήμερα, σας καλώ:

• Να μην υποκύψουμε στην εσωστρέφεια που ακυρώνει κάθε δυνατότητα ελπίδας.
• Να αφήσουμε πίσω την εποχή των προσωπικών στρατηγικών και των «παραγοντισμών».
• Να πορευτούμε με σαφήνεια, σχέδιο και ακεραιότητα.

Γιατί η σοσιαλδημοκρατία δεν είναι για να θυμίζει, αλλά για να εμπνέει.
Δεν είναι για να απολογείται, αλλά για να πρωταγωνιστεί.

Και απέναντι στο σημερινό καθεστώς —το αυταρχικό, ανισόρροπο και κοινωνικά άδικο—
δεν φέρνουμε μισόλογα, δεν φέρνουμε ουδετερότητα.

Φέρνουμε το αντίπαλο δέος.

• Απέναντι στον αυταρχισμό, φέρνουμε Δημοκρατία με θεσμούς και συμμετοχή.
• Απέναντι στην ανισότητα, φέρνουμε Δικαιοσύνη στους πόρους, τις ευκαιρίες, την πρόσβαση.
• Απέναντι στον ατομισμό, φέρνουμε Αλληλεγγύη, Κοινότητα και Συλλογική Πράξη.

Και απέναντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη, δεν φέρνουμε εναλλακτικά σενάρια υποταγής.
Φέρνουμε τη νέα σοσιαλδημοκρατία:
Μια σοσιαλδημοκρατία με ρίζες αλλά και φτερά,
με πολιτικό περιεχόμενο, διακυβερνητική πρόταση, και κοινωνική απεύθυνση.

Σε αυτό το νέο πεδίο μάχης για τη Δημοκρατία, για την Αξιοπρέπεια, για το Δίκαιο,
δεν υπάρχει περιθώριο για αμφισημίες.

Προς κάθε πολίτη που αναζητά ξανά μια παράταξη ελπίδας, λέμε:

– Δεν είμαστε όλοι ίδιοι.
– Δεν ξεχάσαμε τις αξίες μας.
– Δεν θέλουμε την εξουσία για την εξουσία, αλλά για την κοινωνία.

Είμαστε εδώ. Με σχέδιο. Με φωνή. Με ήθος.

Σας καλώ να προβάλουμε μαζί τη νέα μας Πολιτική Διακήρυξη
Να την κάνουμε πράξη συλλογική και πολιτική δέσμευση.
Να την μετατρέψουμε σε δύναμη σύγκλισης, ενότητας και νίκης.

Γιατί ο τόπος έχει ανάγκη από μια νέα, ισχυρή, δημοκρατική, σοσιαλδημοκρατική πλειοψηφία.
Και αυτή — μπορούμε να τη χτίσουμε. Μαζί.

Σας ευχαριστώ θερμά.