Οι οριζόντιες περικοπές είναι άδικες και φανερώνουν την αδυναμία της πολιτείας να συνδράμει αυτούς που έχουν πραγματικά ανάγκη.

Το Κοινωνικό Κράτος πρέπει να είναι καθολικό αναπτύσσοντας ένα δίχτυ ασφαλείας για όλους τους πολίτες οι οποίοι χωρίς δική τους υπαιτιότητα αδυνατούν να διασφαλίσουν μέσω της εργασίας τους βασικά αγαθά και υπηρεσίες τόσο για την καθημερινότητά τους όσο και για την ανάπτυξή τους.
Οι Κινήσεις Πολιτών για τη Σοσιαλδημοκρατία παρακολουθούν με ανησυχία τις προθέσεις της κυβέρνησης να περιορίσει τις κοινωνικές δαπάνες και μάλιστα με οριζόντιες περικοπές.
Ειδικότερα  η μη-απόδοση κοινωνικού μερίσματος στις οικογένειες με τέκνο ΑΜΕΑ άνω  των 24 ετών  μας βρίσκει τελείως αντιθέτους διότι υπαγορεύεται αποκλειστικά και μόνο από προτεραιότητες δημοσιονομικών περικοπών έξω από κάθε προνοιακή και κοινωνική λογική.
Ασφαλώς οι κοινωνικές πολιτικές θα πρέπει να είναι εστιασμένες στους πραγματικά αδύναμους συμπολίτες μας αποφεύγοντας να δημιουργούν μακροχρόνιες επιδοματικές εξαρτήσεις αλλά και να τροφοδοτούν φαινόμενα κοινωνικού παρασιτισμού. Τα κριτήρια όμως για την επιλογή των δικαιούχων,  αφού μιλάμε για άτομα με αναπηρία, δεν μπορεί παρά να είναι εισοδηματικά και, βεβαίως, σε καμία περίπτωση ηλικιακά. Τα Άτομα με Αναπηρία δεν καθίστανται αυτομάτως αυτοσυντήρητα μετά την συμπλήρωση των 24 χρόνων τους. Οι προνοιακές πολιτικές πρέπει να καλύπτουν όσους πραγματικά χρειάζονται την κοινωνική στήριξη και όχι μόνο ένα ποσοστό εξ αυτών. Διαφορετικά το Κράτος Πρόνοιας καθίσταται υπολειμματικό και προσχηματικό.