Φίλες και φίλοι, συνοδοιπόροι στο δρόμο για μια νέα ελληνική κεντροαριστερά.
Στα δύο χρόνια που μεσολάβησαν μεταξύ της πρώτης Συνδιάσκεψης και σήμερα, οι Κινήσεις Πολιτών για τη Σοσιαλδημοκρατία έδωσαν μια καθαρή μάχη με τις στοχεύσεις που είχαν εξ’ αρχής και ήταν η δημιουργία ενός νέου ενιαίου κόμματος της ελληνικής κεντροαριστεράς, με νέα πρόσωπα, καινοτόμες ιδέες και πρακτικές, σεβασμό και ανάδειξη των διαφόρων ιδεολογικών τάσεων. Σκοπός ήταν, ο νέος αυτός πολιτικός φορέας, να μπορέσει να εκφράσει την ελληνική κοινωνία και να τη στρέψει προς τον πολιτικό και κοινωνικό εκσυγχρονισμό, μακριά από τις αγκάλες του λαϊκισμού, του κρατισμού και των παλαιοκομματικών πρακτικών.
Στο διάστημα αυτό, κατά το οποίο ήμουν και μέλος της Συντονιστικής Γραμματείας, με συνέπεια, τόσο αυτή όσο και η Συντονιστική Επιτροπή, προσπάθησαν να ταιριάξουν τις αποφάσεις τους, τόσο με τις αρχές και τις επιδιώξεις μας, όσο και με την πορεία που έπαιρναν τα πράγματα στη Δημοκρατική Συμπαράταξη.
Δυστυχώς η πορεία όλο και παρέκκλινε από αυτά που θεωρούσαμε πως έπρεπε να γίνουν:
- Αντί σε ιδρυτικό συνέδριο, οδηγηθήκαμε σε προγραμματικό συνέδριο της ΔΗΣΥ το 2017
- Εκεί αποφασίστηκε να μπει το κάρο μπροστά από το άλογο και να προχωρήσουμε πρώτα σε εκλογή αρχηγού, πράγμα που καθιστούσε την πορεία προς το νέο φορέα προσωπική υπόθεση.
- Η υποψηφιότητα Καμίνη μας στέρησε τη δυνατότητα, με μια δική μας υποψηφιότητα, να αναδείξουμε το στίγμα των Κινήσεων Πολιτών ως φορέα πολιτικού εκσυγχρονισμού του χώρου.
- Στην ίδια την πορεία προς τις εκλογές, είδαμε να απορρίπτεται η θέση μας για ηλεκτρονική εξ αποστάσεως ψηφοφορία, που θα έφερνε πολύ νέο κόσμο στη διαδικασία.
- Αφού εξελέγη αρχηγός, αποφασίστηκε ένα όνομα για το νέο φορέα, χωρίς να ερωτηθεί κανείς και συγκροτήθηκε ένα εξαμελές Πολιτικό Συμβούλιο, με την απόδοση δαχτυλιδιών, αντιδημοκρατικά και με αποκλεισμό μας από αυτό, παρότι ιδρυτικό και συνεπέστατο μέλος της ΔΗΣΥ
- Αντί για εκλογή συνέδρων, οδηγηθήκαμε σε ένα συνέδριο με διορισμένους συνέδρους, που επικύρωσε τη μορφή του φορέα ως ομοσπονδία κομμάτων ουσιαστικά
- Και ως επιστέγασμα, στην ουσία «διαγραφήκαμε» από τη συνέχεια του εγχειρήματος, καθώς μας έγινε η καθόλα προσβλητική πρόταση να έχουμε 3-4 μέλη εκ των οποίων 2 θεσμικά συμμετέχοντα έτσι κι αλλιώς, σε μια Κεντρική Επιτροπή με πάνω από 400. Και φτάσαμε στην «ελεημοσύνη» να μας παραχωρούνται από διάφορους, που δεν είχαν την τύχη μας, θέσεις που οι ίδιοι λαίμαργα διεκδίκησαν και δεν είχαν μέλη στο τέλος να τις καλύψουν. Σε όργανα που είναι διορισμένα, τη στιγμή, που σήμερα που μιλάμε, στη συντηρητική Νέα Δημοκρατία εκλέγουν όργανα, με τη συμμετοχή πάνω από 150.000 μέλη.
Οι εκτιμήσεις για τη θέση, που ως Κινήσεις Πολιτών, έχουμε βρεθεί ποικίλουν και συνεχίζουν να μας πληγώνουν. Για μένα μικρή σημασία έχουν. Η δική μου εκτίμηση είναι ότι απλώς οι Κινήσεις Πολιτών δεν τους είναι χρήσιμες, στην πορεία που έχουν πάρει τα πράγματα. Διότι, αυτοί που καθορίζουν το εγχείρημα ΚΙΝΑΛ, στοχεύουν στην προσωπική πολιτική τους επιβίωση και στη συνέχεια των περιβαλλόντων τους.
Η μορφή που πήρε ο νέος φορέας και ο τρόπος που συγκροτήθηκε τον καθιστά θνησιγενή. Παρά το, σχετικά ελπιδοφόρο, νούμερο των 210.000 ψηφισάντων στην ψηφοφορία για επικεφαλής, η πορεία ανατρέπει ό,τι θετικό έγινε, αναδεικνύει τους μηχανισμούς και τις προσωπικές στρατηγικές και μας απομακρύνει από την κοινωνία. Μη γελιόμαστε, αν δεν διαλυθεί το εγχείρημα τώρα, αυτό θα γίνει μετά την εκλογική ήττα.
Τι κάνουμε εμείς;
Έτσι πως ήρθαν τα πράγματα είμαστε εγκλωβισμένοι. Η καρδιά μου λέει να σηκωθούμε να φύγουμε. Στην περίπτωση αυτή όμως θα θεωρηθούμε διασπαστές και κινούμενοι από πικρία για τους αποκλεισμούς μας. Αυτό δεν μας αξίζει.
Το μυαλό λοιπόν, λέει πως πρέπει να μείνουμε. Άποψή μου όμως είναι πως δεν πρέπει να δεχτούμε θέσεις σε κανένα από το όργανα, όχι μόνο γιατί δεν έχουμε τη δυνατότητα να επηρεάσουμε τις εξελίξεις και γιατί έτσι κι αλλιώς τα όργανα αυτά δεν εκφράζουν τίποτα στην κοινωνία, αλλά γιατί, το κυριότερο, δεν υπάρχει ουσία. Δεν πρόκειται να παραχθεί πολιτική, ό,τι και αν συζητηθεί σε αυτά, αν συζητηθεί το οτιδήποτε, η ατζέντα και οι αποφάσεις του ΚΙΝΑΛ θα καθορίζονται από κέντρα που δεν θα έχουν σχέση με τα όργανα αυτά και εν τέλει, αφού η στρατηγικές έχουν προσωπικά και όχι πολιτικά χαρακτηριστικά, ανύπαρκτη θα είναι η σημασία αυτών των οργάνων.
Όσον αφορά δε, την οργανωτική μας συγκρότηση, θεωρώ ότι η τριμελής πολιτική μας εκπροσώπηση είναι μια καινοτομία που μας διαφοροποιεί και σηματοδοτεί τις δημοκρατικές μας αντιλήψεις. Πρέπει θεωρώ να παραμείνει, αλλά να μην θέσει υποψηφιότητα κανένας από τους τρεις απερχόμενους, γιατί όλοι έχουμε γίνει μάρτυρες των αντιθέσεων που προέκυψαν και που πληγώνουν τις διαδικασίες. Αυτό το απευθύνω ως έκκληση, ως προσωρινή λύση. Παράλληλα θεωρώ αναγκαία τη θέσπιση θέσης Οργανωτικού Γραμματέα που θα συντονίζει την οργανωτική μας διάρθρωση και θα μας εκπροσωπεί στα όργανα του ΚΙΝΑΛ.
Τέλος, οι Κινήσεις Πολιτών πρέπει να συγκροτηθούμε οργανωτικά, σε όσα περισσότερα μέρη της χώρας μπορούμε, να δουλέψουμε εντατικά στην επεξεργασία και επικοινωνία πολιτικών θέσεων και να είμαστε έτοιμοι για την επιστροφή στο δρόμο που εγκαταλείφθηκε στην πορεία, για τον νέο, σε ιδέες, πρόσωπα και πρακτικές, φορέα της ελληνικής κεντροαριστεράς.