Ο κ. Τσίπρας, αλλά και η Υπουργός Εργασίας κα Αχτσιόγλου, διαβεβαίωναν πριν λίγες ημέρες τους εργαζόμενους για «σημαντικές επιτυχίες» στον τομέα των εργασιακών δικαιωμάτων κατά την διαπραγμάτευση με την τρόικα. Για τις απολύσεις και τις ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις.
Δυστυχώς όμως τίποτε από αυτά δεν είχε σχέση με την πραγματικότητα.
Ήταν μια ακόμη θρασύτατη προσπάθεια εξαπάτησης των εργαζόμενων.
Η Κυβέρνηση σπάει κάθε ρεκόρ επιβεβαίωσης του ηθικού νόμου, ότι «το ψέμα δεν αντέχει στον χρόνο».
Η αλήθεια –όπως αυτή αποδείχθηκε με την δημοσίευση του Συμπληρωματικού Μνημονίου είναι ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια ακόμη Κυβερνητική άνευ όρων παράδοση στην τρόικα, μια συμφωνία με αρνητικές έως επικίνδυνες ρυθμίσεις για τους Έλληνες εργαζόμενους.
ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ:
ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΟΙ ΟΜΑΔΙΚΕΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ
Αντικαθίσταται το ισχύον πλαίσιο διοικητικής έγκρισης (απόφαση Υπουργού μετά από εισήγηση του ΑΣΕ) των Ομαδικών Απολύσεων (Ν. 1387/83) , με μια διαδικασία «γνωστοποίησης», μέγιστης διάρκειας τριών (3) μηνών, χωρίς οποιαδήποτε προ-εγκριτική διαδικασία.
Προβλέπεται μόνο ότι το Ανώτατο Συμβούλιο Εργασίας (ΑΣΕ) θα ελέγχει εάν υπήρξε πληροφόρηση και διαβούλευση με τους εργαζόμενους και θα αποστέλλει την εκτίμησή του (!!!).
Δηλαδή ο εργοδότης θα μπορεί μετά από απλή διαβούλευση με τους εργαζόμενους, και απλή γνωστοποίηση σειράς εγγράφων/ οικονομικών στοιχείων, να προχωρεί ελεύθερα σε ομαδικές απολύσεις (άνω του 5% του προσωπικού της επιχείρησης), μετά το πέρας 90 ημερών.
Και μόνο εφόσον το επιθυμεί(!!) να υποβάλλει και ένα κοινωνικό σχέδιο στοιχειώδους προστασίας των απολυμένων.
Ουσιαστικά πρόκειται για πλήρη απελευθέρωση των Ομαδικών Απολύσεων.
Υπενθυμίζουμε ότι η Δημοκρατική Συμπαράταξη είχε προτείνει την ανάληψη της ευθύνης έγκρισης αιτήσεων για Ομαδικές απολύσεις, από το Ανώτατο Συμβούλιο Εργασίας (ΑΣΕ), με αποφασιστική την συμμετοχή των Κοινωνικών Εταίρων.
ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΙΣ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Η Κυβέρνηση «διαβεβαίωνε» ότι δήθεν επανέρχονται σε ισχύ οι διατάξεις για την «επέκταση» και την «συρροή» των Συλλογικών Συμβάσεων, που είχαν ανασταλεί με τον Ν. 4024/11.
Πρόκειται για την δυνατότητα υποχρεωτικής εφαρμογής των Συλλογικών Συμβάσεων σε όλες τις επιχειρήσεις ενός κλάδου, και για την εφαρμογή των ευνοϊκότερων για τους εργαζόμενους διατάξεων μεταξύ κλαδικών-επιχειρησιακών συμβάσεων.
Δυστυχώς και σε αυτό το θέμα η Κυβέρνηση είπε ψέμματα, επιχείρησε να εξαπατήσει τους εργαζόμενους.
Δέχθηκε να επεκτείνει την εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 37 του Ν. 4024/2011 μέχρι την ολοκλήρωση του τρέχοντος προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής, δηλαδή μέχρι τον Αύγουστο του 2018.
Και το χειρότερο: Αποκρύβει την αλήθεια, ότι η αναστολή της «επέκτασης» και της «συρροής» είχε λήξει από το 2016, μια και ο Νόμος 4024/2011, αναφερόταν σαφώς και βασιζόταν στο προηγούμενο Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής.
Άρα με αυτόν τον τρόπο η Κυβέρνηση προσαρμόζεται στην θέληση του ΔΝΤ για την ακώλητη συνέχιση εφαρμογής της αναστολής της “επέκτασης” και της “συρροής” των Συλλογικών Συμβάσεων .
Συμπερασματικά:
Η Κυβέρνηση γνώριζε ότι μπορούσε και ήταν ελεύθερη για μεγάλο διάστημα «να επαναφέρει πλήρως τις συλλογικές συμβάσεις» (όπως διακήρυσσε) αλλά υποχωρώντας στις νέες πιέσεις της τρόικας, δέχθηκε αντίθετα να παρατείνει την αναστολή τους τυπικά για τουλάχιστον 15 ακόμη μήνες.
Ανοίγει παράλληλα τον δρόμο και για νέα παράταση της «αναστολής», εάν οι δανειστές το ζητήσουν κατά την τελική αξιολόγηση του προγράμματος.
Fast Track διαδικασίες για νομικές αντιπαραθέσεις εργοδοτών – εργαζόμενων (έμμεσο lock out).
Η Κυβέρνηση «διαβεβαίωνε» ότι απέκρουσε πιέσεις της τρόικας για επαναφορά του απαράδεκτου θεσμού της εργοδοτικής ανταπεργίας (lock out), ο οποίος καταργήθηκε με τον Ν. 1264/82.
Αποκαλύπτεται όμως ότι η Κυβέρνηση αποδέχθηκε να νομοθετηθεί η δυνατότητα του εργοδότη να προσφεύγει με fast track διαδικασίες στα δικαστήρια, ώστε να μην πληρώνει κανένα εργαζόμενο εάν η επιχείρηση δεν λειτούργησε (στο σύνολό της), για λόγους «ανωτέρας βίας».
Ανοίγει έτσι νομικό παράθυρο για τον χαρακτηρισμό των απεργιών (ακόμη και μιας μερίδας εργαζόμενων στην επιχείρηση), ως «ανωτέρα βία», ώστε να μην πληρώσει ο εργοδότης το σύνολο του προσωπικού.
Πρόκειται για έμμεση επαναφορά του lock out, με την «αξιοποίηση» του άρθρου 656 του Α.Κ. (μέσω δικαστηρίων).
ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ
Η Κυβέρνηση αποδέχθηκε και συνυπέγραψε με τον ΔΝΤ και τους Ευρωπαϊκούς Θεσμούς , ότι κατά την Τρίτη αξιολόγηση του Προγράμματος (το φθινόπωρο), θα νομοθετηθεί η υποχρέωση λήψης απόφασης για απεργία στα Πρωτοβάθμια σωματεία του Ιδιωτικού Τομέα, με υποχρεωτική απαρτία στο 50% του προσωπικού.
Καθίσταται σαφές ότι ειδικά για τα Πανελλαδικά Πρωτοβάθμια Σωματεία, η δυνατότητα λήψης αποφάσεων για απεργία γίνεται ιδιαίτερα δυσχερής, ενώ σχεδόν αποκλείεται η άμεση αντίδρασή τους σε κάποια σοβαρή και δυσμενή εργοδοτική απόφαση.
Αλλά και για τα υπόλοιπα σωματεία του ιδιωτικού τομέα δημιουργούνται σοβαρά περιθώρια εργοδοτικών παρεμβάσεων, ώστε να μην επιτυγχάνονται οι προβλεπόμενες απαρτίες και να δυσχεραίνεται η λήψη απόφασης για απεργία.
Κατά τα άλλα…πρώτη φορά αριστερή Κυβέρνηση.