Πολύς λόγος για την Ευρώπη των πολλών ταχυτήτων τις τελευταίες μέρες, αλλά περί τίνος πρόκειται; Με τη φράση «Ευρώπη δύο ή πολλαπλών ταχυτήτων» ή «ευέλικτης ολοκλήρωσης» (flexible integration) ή «διαφοροποιημένης ολοκλήρωσης» (differentiated integration) ή «μεταβλητής γεωμετρίας» (variable geometry) υπονοείται ένα καθεστώς στην Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ) όπου κάποιες χώρες-μέλη προχωρούν ταχύτερα και βαθύτερα στην ενοποίηση, ενώ κάποιες άλλες παραμένουν πίσω ή εντελώς εκτός. Ωστόσο η Ευρώπη των «δύο ή πολλαπλών ταχυτήτων» δεν είναι εντελώς καινούργια. Χρονολογείται ουσιαστικά από τις αρχές της δεκαετίας του 1970, ενώ το 1994 οι Σόιμπλε και Λαμέρς στο γνωστό κοινό κείμενό τους ζήτησαν τη θεσμοποίησή της. […]

Η Ελλάδα συνεχίζει να βιώνει μια συνεχώς επιδεινούμενη κρίση, με τα γνωστά καταστροφικά αποτελέσματα στην οικονομία, στο βιοτικό επίπεδο, στην κοινωνική συνοχή, στη διεθνή παρουσία και ισχύ της χώρας. Το μέγεθος των προβλημάτων αποτυπώνεται στη μεγάλη μείωση του ΑΕΠ, τα πρωτοφανή επίπεδα ανεργίας, τα αδιέξοδα στα συστήματα κοινωνικής προστασίας, την υπερχρέωση όχι μόνο του κράτους, αλλά και των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων, με το ιδιωτικό χρέος να προσεγγίζει το ύψος του δημόσιου, κατά το ήμισυ δε να αποτελείται από μη εξυπηρετούμενα δάνεια. Η όξυνση του φαινομένου της φυγής στο εξωτερικό επιχειρήσεων, κεφαλαίων, αλλά και πολύτιμων ανθρώπινων πόρων, ιδιαίτερα της νέας […]

Κατηγορία: Καινοτομία και Περιβάλλον. Σύμφωνα με τον ορισμό της καινοτομίας του ΟΟΣΑ, ως καινοτομία λογίζεται η μετατροπή μιας ιδέας σε εμπορεύσιμο προϊόν ή υπηρεσία. Επομένως, η καινοτομία είναι ένα κατεξοχήν επιχειρηματικό εργαλείο, που στοχεύει στην ανάπτυξη των επιχειρήσεων και στην δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, μέσω της τεχνολογικής βελτιστοποίησης των παραγόμενων προϊόντων και υπηρεσιών της επιχείρησης. Αποτελεί επίσης, προνομιακό πεδίο συνεργασιών των επιχειρήσεων με τα ερευνητικά ιδρύματα (Πανεπιστήμια ή Ερευνητικά Κέντρα) μιας χώρας για την ανάπτυξη νέων τεχνολογιών και την εμπορική αξιοποίηση τους. Τι συμβαίνει όμως στην Ελλάδα; Αν αναλύσει κάποιος τα στατιστικά του Ευρωπαϊκού Προγράμματος Έρευνας και Καινοτομίας «ΟΡΙΖΟΝΤΑΣ 2020» […]

Η χώρα έχει ανάγκη σήμερα, περισσότερο από χθες, από μια ισχυρή δημοκρατική προοδευτική παράταξη, παράγοντα πολιτικής σταθερότητας και καταλύτη εθνικής συνεννόησης. Την  έξοδο από την κρίση δεν μπορεί να την εξασφαλίσει ούτε ο συντηρητισμός της ΝΔ, ούτε ο λαϊκισμός και κρατισμός του ΣΥΡΙΖΑ. Χρειάζεται ένα εθνικό σχέδιο κοινωνικής και οικονομικής ανόρθωσης και μια ευρεία κοινοβουλευτική πλειοψηφία φιλοευρωπαϊκών-μεταρρυθμιστικών δυνάμεων στη Βουλή και στην κοινωνία για να το υλοποιήσει. Το αίτημα της ανασυγκρότησης της προοδευτικής παράταξης συντελείται με τη συνεχή διεύρυνση της Δημοκρατικής Συμπαράταξης σε όλα τα επίπεδα, με την προσχώρηση στελεχών και με την αυξανόμενη συμμετοχή προοδευτικών πολιτών (γεγονός που καταγράφεται […]

Θα μπορέσει τελικά η Ελλάδα να σταθεί, να (παρα)μείνει στην Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ); Το εφιαλτικό ερώτημα ξαναπροβάλλει αμείλικτο. Όλο και περισσότεροι Ευρωπαίοι φθάνουν στο συμπέρασμα ότι το μέλλον της Ελλάδας στην ΕΕ είναι εντελώς αβέβαιο ή ακόμη και προδιαγεγραμμένο: η χώρα θα αναγκασθεί αργά ή γρήγορα να αποχωρήσει από την ευρωζώνη και εάν βεβαίως συμβεί αυτό είναι σχεδόν αναπόφευκτο ότι θα αναγκασθεί να εγκαταλείψει και την Ευρωπαϊκή Ένωση συνολικά. Διαφορετικά δεν γίνεται. Το συμπέρασμα ότι, αντίθετα με τις άλλες χώρες που μπήκαν και βγήκαν από πρόγραμμα/μνημόνιο (Πορτογαλία, Ιρλανδία, Κύπρος), η Ελλάδα συνιστά μια «ξεχωριστή, ειδική περίπτωση» εμπεδώνεται όλο και περισσότερο. […]