ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ
Για την ταχύτερη και κοινωνικά δίκαιη έξοδο από την κρίση και την ανάπτυξη της Κεντρικής Μακεδονίας.
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΤΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ
Απευθυνόμαστε σε όλους τους πολίτες που θέλουν να δημιουργήσουμε μια σύγχρονη πολιτεία, ανεξάρτητα από την μέχρι τώρα πολιτική τοποθέτηση τους.
Απευθυνόμαστε σε όλους τους φορείς και τους καλούμε να συμμετέχουν σε έναν ανοικτό, ειλικρινή διάλογο, χωρίς κλισέ και προκατασκευασμένες αλήθειες.
Η Κίνηση προσδιορίζεται από το παρακάτω προγραμματικό πλαίσιο και τους αντίστοιχους στόχους της.
Θα στηρίζει τις επιλογές της διοίκησης που θεωρεί, ότι υπηρετούν τα συμφέροντα της Περιφέρειας και των Ανθρώπων της.
Θα συνεισφέρει με εποικοδομητική κριτική, στις πολιτικές αποφάσεις και την υλοποίηση τους.
Θα προτείνει λύσεις και θα διεκδικεί προς όφελος της Περιφέρειας τη δημιουργική στήριξη, από την κυβέρνηση και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Σήμερα απαιτείται, η απόρριψη της αδράνειας και της περιθωριοποίησης και η ενεργοποίηση όλων των πολιτών.
Επιδίωξη μας είναι, ο διάλογος αυτός να είναι συνθετικός και να αναπτυχθεί σε κάθε δήμο και περιφερειακή ενότητα της Κεντρικής Μακεδονίας.
Κάθε επιλογή μας, θα διαμορφώνεται με την συμμετοχή των πολιτών και τον διάλογο με κάθε εμπλεκόμενο φορέα, χωρίς συντεχνιακές αντιλήψεις και άγονους τοπικισμούς
ΔΟΜΗ ΤΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ
Η Κίνηση συντονίζεται από αντιπροσωπευτική Συντονιστική Επιτροπή, όπου συμμετέχουν όλες οι Περιφερειακές Ενότητες της Κεντρικής Μακεδονίας και οι Θεματικές Ενότητες Δράσης.
Συγκροτείται σε κάθε Περιφερειακή Ενότητα και σε σημαντικά Θεματικά πεδία, που αναφέρονται στα μεγάλα θέματα και προτεραιότητες της Περιφέρειας και της κάθε Περιφερειακής Ενότητας ξεχωριστά.
Η παγκοσμιοποίηση της οικονομίας και η ένταξη της χώρας μας
στην Ευρωζώνη άλλαξαν τα οικονομικά, παραγωγικά, κοινωνικά και πολιτικά δεδομένα. Οι οικονομίες που ηγούνταν των εξελίξεων προσαρμόστηκαν γρήγορα
κερδίζοντας, ή μειώνοντας τις απώλειες. Οι χώρες που δεν κατανόησαν την ταχύτητα των εξελίξεων, βρέθηκαν στο επίκεντρο της διεθνούς κρίσης που ξέσπασε το 2007.
Η Ελλάδα είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα της δεύτερης κατηγορίας χωρών. Η κύρια ευθύνη ανήκει στο πολιτικό σύστημα, όπως επίσης και σε μεγάλο μέρος των εκπροσώπων του οικονομικού, συνδικαλιστικού, πνευματικού και δημοσιογραφικού χώρου, ιδιαίτερα δε του τηλεοπτικού.
Οι χώρες, ή οι περιφέρειες που παράγουν προϊόντα και προσφέρουν
υπηρεσίες, που καλύπτουν σε μεγάλο βαθμό την εγχώρια ζήτηση και ταυτόχρονα εξάγουν σημαντικό μέρος αυτών, γνωρίζουν οικονομική ανάπτυξη και κοινωνική ευημερία.
Η κρίση ανέδειξε με τρόπο δραματικό τις αδυναμίες της παραγωγικής βάσης, της απασχόλησης και του κοινωνικού κράτους στην Ελλάδα.
Η συρρίκνωση τους, ως αποτέλεσμα της αναπόφευκτης προσαρμογής και των πολιτικών αστοχιών, επέτειναν την κοινωνική και οικονομική κρίση.
Η ταχύτερη έξοδος από την κρίση, δεν θα επιτευχθεί μόνο με τη δημοσιονομική προσαρμογή των μνημονίων. Πολύ περισσότερο, όταν δεν συνδυάζεται με διαρθρωτικές αλλαγές και στοχευόμενες αναπτυξιακές πολιτικές είναι αμφίβολη, ως προς την αποτελεσματικότητά της και σε κάθε περίπτωση ιδιαίτερα επώδυνη κοινωνικά.
Η ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΣΧΕΔΙΟΥ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗΣ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ
Ένα σχέδιο εθνικής και περιφερειακής ανασυγκρότησης και ανάπτυξης με συμφωνημένους και ιεραρχημένους στόχους, είναι η απόλυτη προτεραιότητα για την χώρα τώρα.
Ο νέος οικονομικός και αναπτυξιακός κύκλος που ανοίγεται μπροστά μας πρέπει να έχει ως κεντρικούς στόχους :
• Την κατάκτηση μιας σταθερής υψηλής ανταγωνιστικότητας και παραγωγικότητας των επιχειρήσεων. Την παραγωγή προϊόντων και την προσφορά υπηρεσιών ποιότητας, «υψηλής προστιθέμενης αξίας».
• Την κάλυψη των ελλειμμάτων ανάπτυξης της περιφέρειας, την απασχόληση, την βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των λαϊκών στρωμάτων, την υποστήριξη των ευπαθών ομάδων του πληθυσμού και την αναβάθμιση της ποιότητας ζωής των πολιτών.
Η πιο σημαντική όμως διαφοροποίηση από τον προηγούμενο οικονομικό κύκλο, είναι ότι τώρα το κράτος πρέπει να :
• Συγκροτήσει, με τη συνέργια του Ιδιωτικού τομέα ένα νέο σχέδιο με ανάλογη δέσμη κινήτρων, για να υποστηρίξει τις επιχειρήσεις, μεγάλες, μεσαίες και μικρές, ώστε να πετύχουν την παραγωγικότητα που απαιτείται, για να καταστούν μακροχρόνια βιώσιμες, ανταγωνιστικές και εξωστρεφείς.
• Ανασυγκροτηθεί και να βελτιώσει δραστικά την λειτουργικότητα, την αποτελεσματικότητα και την διαφάνεια, στην λήψη και την υλοποίηση των αποφάσεων του.
• Γίνει ανταγωνιστικό, για να ανταποκριθεί δυναμικά στις απαιτήσεις του νέου διεθνοποιημένου θεσμικού, πολιτικού, οικονομικού, πολιτιστικού περιβάλλοντος και να έχει δραστήρια παρουσία και συμμετοχή σ’ όλες τις διεθνείς εξελίξεις και θεσμούς.
• Δώσει τη δυνατότητα στις περιφέρειες, να σχεδιάσουν και να υλοποιήσουν τη δική τους ιδιαίτερη αναπτυξιακή στρατηγική.
ΤΑ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΑ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
Η Κεντρική Μακεδονία υπήρξε διαχρονικά μία από τις περιφέρειες που στηρίχτηκαν στην εξωστρέφειά τους, λόγω των σημαντικών συγκριτικών της πλεονεκτημάτων.
Ο γεωκτηνοτροφικός τομέας αρχικά, η μεταποίηση και οι
υπηρεσίες που προστέθηκαν αργότερα, ήταν οι δυνατές της πλευρές. Ιστορικά οι άνθρωποί της, αξιοποίησαν τα εύφορα εδάφη και τη γεωστρατηγική της θέση, ως σταυροδρόμι εμπορικών και πολιτιστικών δρόμων.
Η Μακεδονία γνώρισε ιδιαίτερη ανάπτυξη, σε μια ιστορική περίοδο που συνέπεσε με την απουσία γεωοικονομικών συνόρων στην ευρύτερη περιοχή επιρροής της, καθώς και με την επαρκή και κατάλληλη αναγνώριση και αξιοποίηση της δυναμικής που παρείχε η γεωστρατηγική της θέση
Σήμερα παρά την κρίση, τα πλεονεκτήματά της διατηρούν σε
μεγάλο βαθμό, την δυναμική τους.
Για να επιτευχθεί η ευημερία των πολιτών της περιφέρειας χρειάζεται δραστική βελτίωση της παραγωγικότητας, της ανταγωνιστικότητας και της εξωστρέφειας της. Το γεγονός αυτό είναι καθολικά παραδεκτό και για να γίνει πραγματικότητα πρέπει να έχει συγκεκριμένη εφαρμογή σε ιδέες, τομείς, κλάδους, επενδύσεις, παραγωγικές πρωτοβουλίες και ανάλογη υποστήριξη από όλες τις βαθμίδες της πολιτείας.
Πρέπει συντεταγμένα, με συνέχεια και συνέπεια, να αναπτυχθεί η συνεργασία της διοίκησης της περιφέρειας Κ. Μακεδονίας, με την Τοπική Αυτοδιοίκηση, τις παραγωγικές τάξεις, τους εργαζόμενους, τα εκπαιδευτικά ιδρύματά της και κάθε δημιουργικό πολίτη.
Πρέπει από κοινού να προωθήσουν την παραγωγή αγαθών και την προσφορά υπηρεσιών, συνολικά και ειδικά σε κάθε περιφερειακή ενότητα και δήμο, με βάση τη δημιουργική της παράδοση, τα ειδικά πλεονεκτήματα και το ανθρώπινο δυναμικό της.
Η Κεντρική Μακεδονία διατηρεί, παρ’ όλες τις καθυστερήσεις,
ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα σε πολλούς τομείς, στην ευρύτερη περιοχή, έναντι των ανεπτυγμένων χωρών της Ε.Ε όπως και διεθνώς.
Το ερώτημα που σταθερά έχουμε και θα έχουμε μπροστά μας
είναι: ποια προϊόντα και υπηρεσίες μπορούμε να παράξουμε καλύτερα από τους
άλλους και σε ποιες αγορές, χώρες και ανθρώπους, απευθυνόμαστε.
Πρέπει να βρούμε τη νέα ταυτότητά μας μέσα από τα προϊόντα
που παράγουμε, τις υπηρεσίες που προσφέρουμε, την έρευνα και τις καινοτομίες
που πραγματοποιούμε και τον πολιτισμό που δημιουργούμε.
Oι Τεχνολογικοί και Επιχειρηματικοί τομείς, στους οποίους φαίνεται ότι έχει καινοτομικά πλεονεκτήματα, αλλά επιπλέον οι τομείς αυτοί σχετίζονται με τις Εθνικές προτεραιότητες, είναι:
1. Τα Τρόφιμα, η Συσκευασία Τροφίμων & η Αγρο-Βιοδιατροφή
2. Η Ενέργεια, οι Ενεργειακές Τεχνολογίες & τα Υλικά
3. Το Περιβάλλον & η Διαχείριση Αποβλήτων
4. Η Τεχνολογία και Καινοτομία στην Υγεία και τον Υγειονομικό Τουρισμό
5. Οι Τεχνολογίες Πληροφορικής & Επικοινωνιών
6. Συμπεριλαμβανομένων και των εφαρμογών τους στον Τουρισμό, Πολιτισμό και την Εκπαίδευση
Η κοινή πορεία και προοπτική της Θεσσαλονίκης, με τις περιφερειακές ενότητες (Κιλκίς, Ημαθία, Πέλλα, Πιερία, Σέρρες, Χαλκιδική), μας οδηγεί στην επιλογή ενός ενιαίου αναπτυξιακού σχεδιασμού, που θα αφορά το σύνολο των 20 εκ. στρεμμάτων γης στην ανθρωπογεωγραφία των 2 εκ. κατοίκων της Περιφέρειας, από τον Όλυμπο μέχρι το Καϊμάκτσαλαν, από την Κερκίνη μέχρι τη Βεγορίτιδα.
Βασική προϋπόθεση είναι η περιφερειακή συναντίληψη που πρέπει να κατακτήσουμε.
H συνδιαμόρφωση ενός περιφερειακού προγράμματος ανασυγκρότησης και ανάπτυξης, είναι κάτι πολύ περισσότερο από το άθροισμα, ή τη συρραφή αιτημάτων δήμων και περιφερειακών ενοτήτων. Είναι ένα στρατηγικό σχέδιο με συμπληρωματικότητα, με συνέργιες και ένα πρόγραμμα στήριξης με πόρους τοπικούς, εθνικούς, ευρωπαϊκούς, ιδιωτικούς και δημόσιους.
ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΕΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟΥ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ
Βασικές προτεραιότητες του στρατηγικού σχεδίου της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας και της πρωτεύουσας της Θεσσαλονίκης είναι:
• Η εμπέδωση, ενός μοντέλου ισόρροπης ανάπτυξης, με ενίσχυση της απασχόλησης, καταπολέμηση της ανεργίας και της φτώχειας, άμβλυνση των ενδοπεριφερειακών ανισοτήτων, χωρίς πρακτικές υδροκεφαλισμού του κέντρου σε βάρος της Περιφέρειας.
• Η δημιουργία μιας οικονομίας που θα βασίζεται σε όλους τους παραγωγικούς τομείς, θα ενισχύει το πραγματικά εγχώριο προϊόν και θα αξιοποιεί όλα τα τοπικά και περιφερειακά, ποιοτικά πλεονεκτήματα.
Είναι φανερό ότι αυτή πρέπει να στραφεί προς :
• την επώνυμη ποιοτική πιστοποιημένη αγροτική παραγωγή
• τη δυναμική βιοτεχνία και βιομηχανία με αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών και της καινοτομίας, στις τεχνολογίες Πληροφορικής και Επικοινωνιών
• στην εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου και στην καθετοποίηση της παραγωγής στην ενέργεια(Αιολική, ηλιακή, υδροηλεκτρική, γεωθερμική)
• στις χρηματοοικονομικές υπηρεσίες και
• στις υπηρεσίες παιδείας και υγείας.
• στην αξιοποίηση των ιαματικών πηγών.
• Η κατάκτηση, ενός διεθνούς – ευρωπαϊκού ρόλου της μητροπολιτικής και της ευρύτερης περιοχής της Θεσσαλονίκης, ως κόμβου του αναπτυξιακού δικτύου της Εγνατίας, με δίκτυα σύγχρονων υποδομών (Εγνατία οδός, ΠΑΘΕ, Σιδηροδρομικοί άξονες και Προαστιακό Δίκτυο, Λιμάνι, Αεροδρόμιο).
Θέλουμε την Θεσσαλονίκη, διεθνή πόλη συνδυασμένων μεταφορών, με καλύτερη ζωή για τους κατοίκους και τους επισκέπτες.
• Η ανάδειξη της Κεντρικής Μακεδονίας, ως τόπο δωδεκάμηνου τουριστικού προορισμού και της Θεσσαλονίκης ,ως πόλης παγκόσμιου ενδιαφέροντος, πόλη διεθνών εκθέσεων και δημιουργό γεγονότων.
Η πόλη ευνοείται, έχοντας ιστορική ταυτότητα στην διαχρονία των 24 αιώνων.
.
• Η άμεση σύνδεση της εκπαίδευσης, της έρευνας και της καινοτομίας, με την παραγωγή προϊόντων και υπηρεσιών.
• Ανάδειξή της, σε ζώνη καινοτομιών, της νοτιοανατολικής Ευρώπης.
Θέλουμε την Θεσσαλονίκη, πόλη αναφοράς για την εκπαίδευση, διεθνές εκπαιδευτικό κέντρο.
• Η προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, η προστασία της δημόσιας υγείας ως κοινωνικού αγαθού.
• Η ισχυρή παρουσία της Κεντρικής Μακεδονίας και της Θεσσαλονίκης στην Ευρώπη των Περιφερειών.
ΝΕΟ ΕΘΝΙΚΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ
Σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, μέσα από τον ανοικτό, ελεύθερο, υπεύθυνο δημόσιο διάλογο, κόμματα, κοινωνικές ομάδες και πολίτες, πρέπει να δημιουργήσουν ένα Νέο Εθνικό – Κοινωνικό Συμβόλαιο, όπως και ανάλογα περιφερειακά.
Αυτά θα πρέπει να βασίζονται στην πραγματικότητα και στο αμοιβαίο συμφέρον των κοινωνικών ομάδων, διαφορετικά καμιά πλευρά δεν θα θέλει να συμπράξει, ειδικότερα οι αδύναμες κοινωνικές ομάδες.
Το Νέο Κοινωνικό Συμβόλαιο θα πρέπει να είναι μακριά από τις ανεύθυνες συμφωνίες του παρελθόντος που βόλευαν τις κυβερνήσεις, τα κόμματα και τις ομάδες συμφερόντων.
Το Νέο Κοινωνικό Συμβόλαιο θα στηρίζετε σε μια δίκαιη και δημιουργική ισορροπία της επιχειρηματικότητας, της εργασίας, του κράτους πρόνοιας και των γενεών.
Το θεμιτό κέρδος των επιχειρήσεων, πρέπει να συνδυάζεται με την εταιρική κοινωνική ευθύνη και την αποδοχή των βασικών υποχρεώσεων της, της μη φοροδιαφυγής και της καταβολής των ασφαλιστικών εισφορών.
Ο κόσμος της εργασίας, στο στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα, πρέπει να απορρίψει την σημερινή ισοπεδωτική εξίσωση όλων, να διεκδικήσει ενεργητικά συστήματα αξιολόγησης, να βελτιώσει σημαντικά την παραγωγικότητά του. Θα πρέπει να κατανοήσει, ότι εργοδότες του είναι οι φορολογούμενοι πολίτες και ιδιαίτερα οι εργαζόμενοι στην ιδιωτικό τομέα της οικονομίας, όπως αποτυπώνεται αποκαλυπτικά στους κρατικούς προϋπολογισμούς.
Το Κράτος Πρόνοιας, χωρίς σπατάλες και αδιαφανείς μεθοδεύσεις, θα πρέπει να έχει τους αναγκαίους πόρους, δηλαδή το μέρισμα εκείνο του ετησίως παραγόμενου εθνικού πλούτου, το οποίο θα του επιτρέπει να χρηματοδοτεί τους αποδεδειγμένα αδύναμους πολίτες και να τους βοηθά να επανενταχθούν στην παραγωγική και κοινωνική διαδικασία.
Το πολιτικό σύστημα, έχει τη βασική ευθύνη, να συμβάλει αποφασιστικά στη δημιουργία ενός κράτους που θα λειτουργεί με στόχους, θα δίνει κίνητρα στους άξιους κρατικούς λειτουργούς και θα λειτουργεί με διαφάνεια και αξιοκρατία.
Το νέο Εθνικό και Κοινωνικό Συμβόλαιο, είναι ίσως η βασικότερη επιλογή που έχουμε, για να βγούμε από την κρίση.
Για να το κατακτήσουμε απαιτείται μια σειρά προϋποθέσεων:
• Υψηλή ποιότητα, αποφασισμένων και ανιδιοτελών πολιτικών, κοινωνικών και πνευματικών, ηγεσιών.
• Υψηλή ποιότητα θεσμών, απόρροια αλλά και θεμέλιο ενός σύγχρονου κράτους δικαίου.
• Χρήση όλων των δυνατών πόρων, είτε αυτοί είναι εθνικοί, ή ξένοι, ανεξάρτητα αν προέρχονται από τον ιδιωτικό, ή τον δημόσιο τομέα.
• Ανάπτυξη δημιουργικών νοοτροπιών, που συνδυάζουν την ατομική και συλλογική δράση, που αξιοποιούν την ιστορία και τις παραδόσεις, όχι όμως ως παθητική νοσταλγία που παγιδεύει, αλλά ως πηγή αναφοράς, ως μία «πρώτη ύλη» για μια νέα παραγωγή και αξιοποίηση στο σύγχρονο κόσμο.
ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΣΤΗΡΙΓΜΕΝΗ ΣΤΙΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΕΣ
Η ανάπτυξη της οικονομίας τώρα πρέπει να στηριχθεί στις περιφέρειες, όχι μόνο ως ηθικό δικαίωμα τους, αλλά και ως βασική παράμετρο της νέας Αναπτυξιακής στρατηγικής. Το εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης, πρέπει να έχει στον πυρήνα του την ανάπτυξη των περιφερειών και την κοινωνική συνοχή.
Απαιτείται τώρα, να φύγουμε από το «μονοπολικό» διοικητικό και αναπτυξιακό μοντέλο και να πάμε στο «πολυπολικό», να ολοκληρώσουμε τον «Καλλικράτη».
Να προχωρήσουμε στην Ελλάδα των περιφερειών.
Να ανατρέψουμε, τα αναποτελεσματικά «σχέδια αποκέντρωσης και περιφερειακής ανάπτυξης» και να στηρίξουμε την αυτοδύναμη και ισόρροπη ανάπτυξη των Περιφερειών.
Εξάλλου η άρση των περιφερειακών ανισοτήτων και η επίτευξη ουσιαστικής αποκέντρωσης πόρων, αρμοδιοτήτων, παραγωγικής δραστηριότητας θα διευκολύνει την έξοδο από την κρίση, συμβάλλοντας σε μια ανάπτυξη με όρους ουσιαστικής βιωσιμότητας.
Στο πλαίσιο αυτό, οι Περιφέρειες θα μπορούσαν να οργανώσουν, ένα παρατηρητήριο παρακολούθησης της εξέλιξης της ανάπτυξης και των ανισοτήτων σε περιφερειακό επίπεδο, με επαρκή επιστημονική τεκμηρίωση.
Μόνο οι χειραφετημένες πολιτικά και οικονομικά δυνάμεις της περιφέρειας μπορούν:
• να οργανώσουν και να κινητοποιήσουν το περιφερειακό δυναμικό.
• να αξιοποιήσουν εθνικές και υπερεθνικές συνεργασίες.
• να αξιοποιήσουν την παραγωγική δραστηριότητα και εμπειρία από το παρελθόν
• να μην σταθούν σε μάχες οπισθοφυλακής, υπερασπίζοντας το παλιό, που η Παγκόσμια, Ευρωπαϊκή και Ελληνική οικονομία έχει ξεπεράσει.
Μόνο αυτή η Ελλάδα, μπορεί να διαχειριστεί αποτελεσματικά και παραγωγικά το Ε΄ κοινοτικό πλαίσιο στήριξης, που αφορά κυρίως τις περιφέρειες.
Στόχος πρέπει να είναι η διαμόρφωση ενός νέου μοντέλου διακυβέρνησης που θα έχει στο επίκεντρο τους πολίτες, τις εξατομικευμένες ανάγκες τους, την κοινωνία των πολιτών και κάθε δημιουργική τους έκφραση μέσα από τις ποικίλες οργανώσεις και δράσεις τους.
Το νέο κράτος πρέπει να είναι δημοκρατικό, αποκεντρωμένο, εξωστρεφές, ανταγωνιστικό, λειτουργικό και αποτελεσματικό.
Η περιφέρεια δεν αποτελεί απλά και μόνο μια βαθμίδα διοίκησης. Ο αναπτυξιακός σχεδιασμός και προγραμματισμός, πρέπει να ολοκληρώνονται, στην περιφέρεια.
Το περιφερειακό συμβούλιο πρέπει να καταρτίζει το περιφερειακό πρόγραμμα ανάπτυξης, μαζί με τους υποστηρικτικούς μηχανισμούς της διοίκησης, μέσα από ένα ανοικτό και δημιουργικό διάλογο με τους φορείς της κοινωνίας των πολιτών..
Η σύγχρονη συμμετοχική δημοκρατία, δεν θα πρέπει να συνίσταται μόνο στις νέες βαθμίδες διοίκησης, στην αποκέντρωση αρμοδιοτήτων και πόρων και στις καλύτερες υπηρεσίες για τους πολίτες. Θα πρέπει να έχει βασικό της πυλώνα την άμεση δημοκρατία. Στο πλαίσιο αυτό, η μεταρρύθμιση θα πρέπει να περιλαμβάνει σειρά ρηξικέλευθων προτάσεων για μέτρα, τα οποία θα κατοχυρώνουν την ουσιαστική συμμετοχή των πολιτών.
Τέτοια θα μπορούσαν να είναι:
• Τοπικά και περιφερειακά δημοψηφίσματα
• Η αναγόρευση των κοινωνικών φορέων , των Εθελοντικών Οργανώσεων και γενικότερα της Κοινωνίας των Πολιτών, σε κατοχυρωμένους θεσμικούς συνομιλητές και στα τρία επίπεδα της διοίκησης
Η ΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΜΕΝΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΙΣ ΑΙΡΕΤΕΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΗΜΟΥΣ.
Ο ρόλος των κεντρικών υπηρεσιών των Υπουργείων πρέπει να είναι επιτελικός, εποπτικός, σχεδιαστικός και ελεγκτικός. Έτσι, τα έργα και προγράμματα εθνικής εμβέλειας και σημαντικής διαπεριφερειακής διάστασης, θα πρέπει να εκτελούντα από τις κεντρικές υπηρεσίες και φορείς του δημοσίου. Όλα τα υπόλοιπα προγράμματα και έργα θα πρέπει να εκτελούνται από τις αιρετές περιφέρειες και τους δήμους.
Οι αποκεντρωμένες διοικήσεις θα πρέπει να λειτουργούν, ως παρατηρητήρια εφαρμογής και αποτελεσματικότητας, των τομεακών πολιτικών. Γι’ αυτό πρέπει να επανεξεταστούν και οι σχέσεις των περιφερειακών υπηρεσιών του κεντρικού κράτους ,με τις αποκεντρωμένες διοικήσεις.
Σημειώνεται ότι πρέπει να αξιολογηθεί ο ρόλος των αποκεντρωμένων διοικήσεων, στα πλαίσια της μελλοντικής αναθεώρησης του Συντάγματος και να εκτιμηθεί, εάν υπάρχει αναγκαιότητα ύπαρξης τους.
Παρ’ ότι, με την ψήφιση και εφαρμογή του «Καλλικράτη», έχουν μεταφερθεί σημαντικές αρμοδιότητες και πόροι στις αιρετές περιφέρειες και στους νέους δήμους, παραμένουν σημαντικές εκκρεμότητες. Αυτές αφορούν τη μεταφορά και νέων αρμοδιοτήτων από το κεντρικό κράτους προς τις περιφέρειες και τους δήμους, καθώς επίσης και την αποσαφήνιση των σχέσεων αιρετής περιφέρειας και δήμων.
Σημεία τα οποία πρέπει να επαναπροσδιοριστούν είναι:
• Η κατοχύρωση της οικονομικής αυτοδυναμίας των περιφερειών στη νέα συνταγματική μεταρρύθμιση.
• Η αναβάθμιση του περιφερειακού συμβουλίου σε όργανο πολιτικής διαβούλευσης, για να είναι σε θέση να λαμβάνει τις σημαντικές αποφάσεις και να ελέγχει την Περιφερειακή Διοίκηση. Αυτό θα γίνει με την ψήφιση νέου κανονισμού λειτουργίας του, ανάλογου με τον Κανονισμό της Βουλής.
• Οι μηχανισμοί έλεγχου, πρέπει να είναι αποτελεσματικοί και ουσιαστικοί, να διασφαλίζουν τη διαφάνεια και την παραγωγική αξιοποίηση των πόρων. Με βάση αυτά τα κριτήρια και την εμπειρία από την λειτουργία της αιρετής περιφέρειας, θα πρέπει να αξιολογηθούν και να επαναπροσδιοριστούν οι υφιστάμενοι μηχανισμοί ελέγχου.
• Το νέο μοντέλο οργάνωσης της οικονομικής διοίκησης της Περιφέρειας και εκσυγχρονισμός του ρόλου των συλλογικών και των μονομελών οργάνων
• Η άμεση θεσμική ολοκλήρωση των αρμοδιοτήτων των αιρετών Περιφερειών στον αναπτυξιακό προγραμματισμό, στις δημόσιες και ιδιωτικές επενδύσεις.
• Η διεύρυνση του ρόλου των Περιφερειών στον χωροταξικό σχεδιασμό και τον αναπτυξιακό προγραμματισμό, με τη δυνατότητα έκδοσης κανονιστικών πράξεων εξειδίκευσης και εφαρμογής της νομοθεσίας, που αφορά την περιφερειακή ανάπτυξη.
• Η στοχευμένη στην περιφέρεια, προετοιμασία του Συμφώνου Εταιρικής Σχέσης (Σ.Ε.Σ.) και των Τομεακών Επιχειρησιακών Προγραμμάτων 2014–2020.
• Η κατάργηση των περιττών γραφειοκρατικών διαδικασιών που εμποδίζουν την συμμετοχή των Περιφερειών στην αξιοποίηση Ευρωπαϊκών Προγραμμάτων σε συνεργασία με τις υπηρεσίες της Ε.Ε. Προτείνεται να δημιουργηθεί ειδική μονάδα υποστήριξης Ευρωπαϊκών Προγραμμάτων, που θα ενεργεί με συγκεκριμένες οδηγίες και κατευθυντήριες γραμμές.
• Η εκπόνηση – εκτέλεση – παρακολούθηση – αξιολόγηση και σύνδεση του προϋπολογισμού με το πενταετές επιχειρησιακό πρόγραμμα και με το ετήσιο πρόγραμμα δράσης της περιφέρειας.
• Η συγκρότηση ειδικής επιτροπής του περιφερειακού συμβουλίου, που θα παρακολουθεί την εφαρμογή του πενταετούς επιχειρησιακού προγράμματος, του ετήσιου προγράμματος δράσης και του ετήσιου προϋπολογισμού της περιφέρειας.
ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ.
Οι κυβερνήσεις και η κεντρική διοίκηση δεν υποστήριξαν αποφασιστικά τις περιφέρειες, ιδιαίτερα μετά την ψήφιση και εφαρμογή του Καλλικράτη.
Μέχρι σήμερα η κυβέρνηση δεν έχει υπογράψει ούτε μία σύμβαση από το νέο ΕΣΠΑ, παρ’ ότι πέρασαν περίπου 2.5 χρόνια, από την έναρξη του.
Στην Περιφέρεια ακόμη χειρότερα, δεν έχει προκηρυχθεί ούτε ένα πρόγραμμα.
Η διοίκηση της περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, την περίοδο 2011 – 2014, λειτούργησε αποσπασματικά, γι’ αυτό και τα αποτελέσματα της ήταν περιορισμένα, σε σχέση με τους διαθέσιμους πόρους.
Χάθηκαν, κοινοτικοί πόροι, έργα και προγράμματα τελμάτωσαν, ή δεν ξεκίνησαν καθόλου.
Το δημοκρατικό έλλειμμα της περιφερειακής αυτοδιοίκησης, χρόνο με το χρόνο μεγαλώνει, με τη διαρκή υποβάθμιση του ρόλου των περιφερειακών συμβούλων και τον εκφυλισμό στην λειτουργία των επιτροπών. Η περιφερειακή επιτροπή διαβούλευσης δεν έχει ουσιαστικό ρόλο, ενώ οι παρατάξεις δεν έχουν την υποστήριξη, που θα έπρεπε, για να ασκήσουν τον ουσιαστικό ρόλο τους στην συνδιαμόρφωση και τον έλεγχο των πολιτικών της Περιφέρειας.
Η νέα περίοδος, μετά τις εκλογές του 2014, εξελίσσεται, όπως η πρώτη. Ο σχεδιασμός είναι υποτυπώδης και η αναποτελεσματικότητα, δεν μπορεί να δικαιολογηθεί, μόνο από την συρρίκνωση της κεντρικής χρηματοδότησης.
Δυστυχώς μέχρι και σήμερα, η Π.Κ.Μ. δεν λειτούργησε πολιτικά και διοικητικά με αντίληψη ενιαίου χώρου. Δεν υπήρξε ουσιαστική προσπάθεια καταγραφής, κατάταξης, αξιολόγησης και ιεράρχησης των αναγκών, των προβλημάτων, των συγκριτικών πλεονεκτημάτων και των αναπτυξιακών της στόχων.
Σε μεγάλο βαθμό αυτό που υλοποιείται είναι το άθροισμα αποσπασματικών πολιτικών που προτάσσονται με βάση τις τοπικές ιεραρχήσεις και πολλές φορές ούτε καν αυτό, αφού απουσιάζουν τα όργανα ενιαίου σχεδιασμού και σύνθεσης των επιμέρους προτάσεων των Περιφερειακών Ενοτήτων.
Η Περιφέρειας απουσιάζει ουσιαστικά, από τις πρωτοβουλίες υποστήριξης των πολιτών, θυμάτων της οικονομικής κρίσης. Το ίδιο και στη διαχείριση των προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών, με επίκεντρο την Ειδομένη.
Αυτό βέβαια δεν μειώνει, τις μεγάλες ευθύνες της κυβέρνησης.
Το ενδιαφέρον και ευτυχές «πείραμα», της απεξάρτησης από τον στενό κομματικό έλεγχο και το Αθηναϊκά κέντρα λήψης αποφάσεων της χώρας, μέσω της συγκρότησης ακομμάτιστων αυτοδιοικητικών παρατάξεων, τόσο στην Περιφέρεια της Κεντρικής Μακεδονίας, όσο και στην πρωτεύουσα πόλη της, το Δήμο Θεσσαλονίκης, καλλιέργησε μεγάλες προσδοκίες σε όλους τους μετριοπαθείς πολίτες, για μια νέα πιο δημιουργική περίοδο για τον τόπο της Μακεδονίας.
Προσωπικές κομματικές επιλογές, φαίνεται δυστυχώς, να ακυρώνουν στην πράξη τα όποια οφέλη της θετικής αυτής συγκυρίας, αφήνοντας μετέωρες τις προσδοκίες μεγάλων πλειοψηφιών, που επιτεύχθηκαν στη λογική της συναίνεσης και της προτεραιότητας του τόπου της Μακεδονίας.
