Διαβάζοντας τη συνέντευξη του κ. Μητσοτάκη στα ΝΕΑ, θα μπορούσε κανείς να επισημάνει δύο σημεία τα οποία προκαλούν σκεπτικισμό.

Αναφέρεται – για πολλοστή φορά – στη μείωση των στόχων για τα πρωτογενή πλεονάσματα τα οποία, βέβαια, προέκυψαν από την περιβόητη διαπραγμάτευση τον Ιούλιο του 2015.

Ενώ, βέβαια, η μείωση των πλεονασμάτων είναι πολύ βασικός παράγοντας για άσκηση κυβερνητικής πολιτικής σε όλα τα πεδία, από το φορολογικό και το ασφαλιστικό μέχρι την αναπτυξιακή πολιτική και το κοινωνικό κράτος, θα πρέπει να υπενθυμίσουμε στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης ότι τούτο εν πολλοίς εξαρτάται από την ΕΕ και το ΔΝΤ – παρά τις όποιες διαφωνίες μεταξύ τους.

Τούτο σημαίνει ότι πρέπει να πειστούν, καλώς ή κακώς, κ. Μητσοτάκη! Ενώ, οι δεσμεύσεις για χαμηλή και σταθερή φορολογία, καθώς και για αποτελεσματική Δημόσια Διοίκηση – να είστε βέβαιος κ. Μητσοτάκη – ότι δε θα είναι αρκετές. Είναι κουβέντες που έχουν ειπωθεί ξανά και ξανά από όλες τις κυβερνήσεις, μνημονιακές και μη και θα έπρεπε να το γνωρίζετε ως αρμόδιος υπουργός στην Κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ.

Το ζήτημα είναι να υπάρξει ένα σοβαρό, ρεαλιστικό, κοστολογημένο και φιλόδοξο σχέδιο ανάπτυξης. Έχοντας πάντα ως βάση το σταθερό πολιτικό περιβάλλον.

Υπάρχει ένα τέτοιο σχέδιο το οποίο θα παράγει και θα προσθέσει πλούτο στην εθνική οικονομία ;!

Ακόμη θα πρέπει να επισημάνουμε ότι η ιδιωτική ασφάλιση δεν είναι πανάκεια και ότι το ασφαλιστικό μας σύστημα θα πρέπει να διατηρήσει τον αναδιανεμητικό του χαρακτήρα, χωρίς την υποβάθμιση του δημόσιου συστήματος κοινωνικής ασφάλισης. Η βιωσιμότητα κάθε ασφαλιστικού συστήματός εξαρτάται καθοριστικά από τους ρυθμούς ανάπτυξης της οικονομίας.

Και τούτο διότι η εργασία και η παράγωγή προσφέρουν εύκολες λύσεις σε σύνθετα προβλήματα! Εξάλλου, μην ξεχνούμε τον λόγο ύπαρξης ενός ασφαλιστικού συστήματος – και δεν είναι άλλος από την αξιοπρέπεια που πρέπει να απολαμβάνει ένας άνθρωπος που έχει εργαστεί σε όλη του τη ζωή.