ΘΕΣΜΟΘΕΤΗΜΕΝΕΣ ΤΑΣΕΙΣ, της Ίριδας Ζαχμανίδη*

Ο Μητσοτάκης εγκαθιδρύει μια γλυκειά δικτατορία, ο ΣΥΡΙΖΑ απογυμνώνεται από διανόηση, και το ΚΙΝΑΛ μπορεί να αποτελέσει το Κέντρο των Σκεπτομένων. Αυτό βέβαια απαιτεί άλλων δεξιοτήτων αρχηγό από την κατά τα άλλα επιτυχέστατη μαχήτρια Φώφη Γεννηματά–το απέδειξε εσχάτως και στη Βουλή.

Το Κέντρο των Σκεπτομένων, δεν είναι κόμμα ελιτίστικο. Και πρέπει να είναι κόμμα doer. Ωσάν να ήταν στη κυβέρνηση. Διαθέτει εκσυγχρονιστές, διαθέτει new agers, διαθέτει new thinkers. Είναι το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ.

Άκουσα ότι ο Κυριάκος είχε νωρίς αποφασίσει να διοικήσει το μαγαζί (εδώ εννοούμε τη χώρα) ως εταιρεία. Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της xώρας, διοικεί με το Γραφείο του (μέχρι τη στιγμή που μιλάμε) επιτυχώς. Ο κόσμος τον έχρισε ως και Εθνάρχη. Μου άρεσε και μένα προσωπικά που η χώρα/εταιρεία τώρα με τον κορωνοιό τα κατάφερε και κάπου καλύτερα από τους ανωτέρους Ευρωπαίους.

Με μονοκρατορία όμως, και βάσει του νόμου των πιθανοτήτων, την πατάς. Ενώ με τη δημοκρατία της απλής αναλογικής πετυχαίνεις την ισοδυναμία της ψήφου, όπως λέει και ο συνταγματολόγος Σωτηρέλης. Κι ακούγονται όλες οι φωνές. Όχι μόνο των δημοσκοπούμενων. Των δημιουργικών πολιτών ντε, αυτών που θέλουν να συμμετέχουν. Η συνέργεια, λένε οι επιστήμονες, κάνει το 2+2 να ισούται με 5. Τι δεν πετυχαίνεις? Να παίρνεις γρήγορα αποφάσεις, να έχει η χώρα “κυβερνησιμότητα.” Λέει.

Αποτέλεσμα της “κυβερνησιμότητας”: τα διαφυγόντα κέρδη. Λόγω στέρησης ταλέντων που άλλως θα βοηθούσαν στη λύση των προβλημάτων αυτού του πλανήτη…Διαφυγόντα κέρδη σημαίνει υποπολλαπλασιασμός, σημαίνει φθίνουσα απόδοση. Τουλάχιστον στο δικό μου μαθηματικό μυαλό. Σημαίνει να πουσάρεις με την ευγονική των προτύπων σχολείων το υλικό που έχεις και όχι το υλικό που για λόγους δημόσιας υγείας/παιδείας καταρχήν έχεις αποκλείσει από τις ευκαιρίες ανάδειξης.

Και θέλω, με αφορμή τη στάση του κόμματος του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ τις προάλλες στη Βουλή ως προς το Νόμο των Διαδηλώσεων, να έλθω στο θέμα των θεσμοθετημένων τάσεων μέσα σε ένα κόμμα. Που δεν είναι τίποτε άλλο από την εφαρμογή της απλής αναλογικής στο εσωτερικό ενός κόμματος. Αυτή η τελική τροπολογία που κατέθεσε το ΚΙΝΑΛ περί μη αστικής ευθύνης του διοργανωτή και που δεν έγινε δεκτή από την κυβέρνηση, έφερε τη μαχαιριά. Από ΝΔ προς ΚΙΝΑΛ. Γιατί αυτή η τροπολογία κουβαλούσε το μήνυμα ότι αν εγώ η εξουσία δε θέλω να βρω και να τιμωρήσω τους μπαχαλάκηδες, εσύ, ο οργανωτής, το κόμμα σου, το συνδικάτο σου, θα πληρώσετε. Για όλες τις ζημιές. Ακόμη και για αφαίρεση ζωής. Χοντρικά τα λέω. Μπότομ λάιν: αποτροπή των διαδηλώσεων. Φασίζουσα θέση.

Ενώ ήταν θαυμάσια η ιδέα του να διαπραγματευθεί το ΚΙΝΑΛ με την κυβέρνηση για να απαλύνει τον αυταρχισμό του Νομοσχεδίου (θετική αντιπολίτευση, ναι, συμφωνούμε), τελικά εμφανίστηκε να σπαράσσεται πάλι εσωτερικά με τη διαφοροποίηση των δυο βουλευτών του ΚΙΔΗΣΟ, εξαιτίας του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού που πρέπει να κυριαρχεί κατά ένα ιερό τρόπο μέσα στο κόμμα. Γιατί αλλοιώς, σου λέει, ούτε τα κόμματα έχουν κυβερνησιμότητα.

Βλέπει επομένως κανείς πόσο στενεύει η χοάνη όσο κατεβαίνουμε από την κυβέρνηση στα κόμματα, στις ομάδες συμφερόντων κλπ. όταν αποκλείονται γονίδια που θα μπόλιαζαν το είδος μας…το ανθρώπινο εννοώ.

Οι τάσεις πρέπει να παλεύουν μέσα στα κόμματα να προωθήσουν τις ιδέες τους, και σε ένα περιβάλλον απλής αναλογικής, να μπορούν στη Βουλή να ψηφίσουν αυτό που ενδεχομένως τους χωρίζει από τους υπόλοιπους συντρόφους τους. Και σε περίπτωση που συμφωνούν με μια τάση ενός άλλου κόμματος, να μην ντρέπονται για αυτό.

Δηλαδή τί? ‘Ενα κόμμα που χαρακτηρίζεται της Κεντροαριστεράς, να μη μπορεί να δικαιολογήσει το φάσμα του? Εδώ σου λέει ότι στα gender politics τα φύλα είναι 118 και βαίνουν αυξανόμενα, και μείς πρέπει να είμαστε συμπαγείς προς τα έξω για να μη χάνουν οι ψηφοφόροι το στίγμα μας! Το στίγμα δεν πρέπει να είναι “δίνεται μάχη στο εσωτερικό του κόμματος και όποια τάση επικρατήσει, αυτή ψηφίζουμε όλοι στη Βουλή…”

Το στίγμα μας πρέπει να είναι ο πλουραλισμός. Η συνύπαρξη των πολλαπλών ταυτοτήτων (είμαι Ξανθιώτης, είμαι Έλληνας, είμαι Ευρωπαίος.) Ο ΥΠΕΞ μας που πηγαίνει στην Ευρώπη μπορεί να είναι ψηφισμένος από ένα συνασπισμό κομμάτων που ενδιαφέρονται για το καλό της χώρας. Η δια συναινέσεως αποτελεσματικότητα θα είναι η ανταμοιβή τους. Η Φήμη. Για τους πολιτικούς. Που επίσης μπορεί να τους ανοίξει στη συνέχεια νέους επαγγελματικούς διαύλους. Αν θέλουμε όλα τα ανάγουμε στο οικονομικό.

Λύσεις υπάρχουν. Εκλογολόγοι προτείνουν συνασπισμός κομμάτων που διαθέτει το 45-50% των ψήφων, και φτιάχνει κυβέρνηση, να παίρνει και έναν αριθμό εδρών ως μπόνους. Η συνέργεια είπαμε συμφέρει.

Το Ισραήλ, γείτονες στη Μεσόγειο με τους οποίους εσχάτως συγχρωτιζόμαστε (προσωπικά θαυμάζω τους Εβραίους, με όλα τα λάθη τους) δουλεύει με απλή αναλογική και διατηρεί το πιο εξελιγμένο αμυντικό σύστημα στον κόσμο. (Ασε τους άντρες της Μοσσάντ, που είναι το  ασυνείδητο πρότυπο μου του σούπερ ήρωα…) Με την επερχόμενη συρρίκνωση του πληθυσμού της χώρας μας, αλλά και τους Έλληνες της Διασποράς να καθορίζουν την ατζέντα του Τζο Μπάιντεν (βλ. θέση υπέρ ημών σε Αγία Σοφία), με το επόμενο τουρκικό χτύπημα να μην ξέρουμε από που θα μας έρθει (βλ. Ιράν-Ισραήλ), βρίσκω πολλές ομοιότητες Ελλάδας – Ισραήλ (πλην Ρότσιλντ Κερκύρας, εσχάτως.)

Η ελληνική αμεσοδημοκρατία δεν πρέπει να πεθάνει. Πόσο μάλλον που στον ψηφιακό κόσμο, όλοι έχουμε ταυτότητα και λόγο. Η απλή αναλογική, οι θεσμοθετημένες τάσεις των κομμάτων είναι τώρα εφικτές ως asset.

 

(*) Μέλος της Συντονιστικής Γραμματείας των «Κινήσεων Πολιτών για τη Σοσιαλδημοκρατία»

Εγγραφή
Ειδοποίηση για

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.

0 Comments
Ενσωματωμένα σχόλια
Δείτε όλα τα σχόλια