Αναπαλαιωμένη ή σύγχρονη Κεντροαριστερά;

Past-Future Ίσως έχει πρώτα νόημα να τεθούν τρία σημεία: Δεν μπορεί να υπάρξει σύγχρονη Κεντροαριστερά με συντηρητικές διεργασίες. Δεν μπορεί να υπάρξει σύγχρονη Κεντροαριστερά με τα ίδια ακριβώς πρόσωπα. Δεν μπορεί να υπάρξει σύγχρονη, δημιουργική και αποτελεσματική Κεντροαριστερά στην αυτοεγκλωβιστική λογική του συμβιβασμού.

Αναζητώντας ποιος είναι σήμερα ο κύριος εκφραστής της Κεντροαριστεράς, πέρα από το να διαπιστώσουμε ότι δεν υπάρχει κάποιος διακριτά ισχυρός, βλέπουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, λόγω εσωτερικών ισορροπιών, αντιμετωπίζει την Κεντροαριστερά ταυτόχρονα καταδεκτικά και φοβικά, ως ανεπίσημο πεδίο εκλογικής διεύρυνσης και παράλληλα ως απειλή εκφυλισμού. Την ίδια στιγμή, την επίσημη «Κεντροαριστερά» διεκδικούν ως κληρονομιά οι εναπομείναντες των παλαιότερων και νεότερων συρρικνωμένων –κάθε ένα για τους δικούς του λόγους– σχημάτων.

Σήμερα τίθεται χειροπιαστό το δίλημμα: Μια εξ ανάγκης Κεντροαριστερά είναι καλύτερη από την απούσα ή θρυμματισμένη Κεντροαριστερά; Πώς μία θρυμματισμένη Κεντροαριστερά, σε λογική κολάζ, μπορεί να παρουσιαστεί πραγματικά αρραγής; Μοιάζει κάπως παράλογο, ίσως και σε απόγνωση, να προσπαθείς να δημιουργήσεις κάτι νέο με συνταγές που προσπεράστηκαν και έχουν –βάσει των αριθμών– αποτύχει.

Και αυτό γιατί από τη φύση της η Κεντροαριστερά θα έπρεπε να λειτουργεί περισσότερο ανανεωτικά, θα έπρεπε να είναι σφοδρός έρωτας και όχι συμβιβασμός. Αν σταθούμε όμως –και οφείλουμε να το κάνουμε– στο γεγονός ότι η Κεντροαριστερά αντιμετωπίζει σήμερα πρόβλημα επιβίωσης συνολικότερα στην Ευρώπη και στο ότι η πορεία της ταυτίζεται με το χαρακτήρα της Ευρώπης και τις διεξόδους πολιτικής διαφοροποίησης που της δίνει –οι οποίες ολοένα περιορίζονται– στο πλαίσιο αυτό, είναι συμπαθείς οι θιασώτες της σύμπραξης. Όμως αυτό μακροπρόθεσμα δεν αρκεί.

Είναι πολύ σημαντικό η Κεντροαριστερά να κερδίσει «αυθόρμητο» έρεισμα, βασιζόμενη στη δική της επιτυχία∙ όχι προσδοκώντας την αποτυχία των άλλων. Διαφορετικά, η απαισιόδοξη πρόβλεψη για την πορεία μιας «συνταξιοδοτημένης» Κεντροαριστεράς είναι ότι δεν θα επιτύχει να αποκτήσει ρεύμα.

Χωρίς –ως νέα– να υποστηρίζω ότι οι νέοι πρέπει εξαιτίας αυτής καθεαυτής της νεότητάς τους να προκρίνονται, αυτή η Κεντροαριστερά που σήμερα γίνεται αντικείμενο επεξεργασίας, δεν τους συμπεριλαμβάνει, δεν τους προσεγγίζει ανοιχτά. Το παλιό δεν πρέπει να επιδιώκει να πρωταγωνιστεί. Αναβιώνει πάντα από το νέο και είναι σημαντικό να επιβιώνει «χρήσιμα» μέσα από αυτό. Είναι όμως εξίσου αναγκαίο το παλιό να λειτουργεί ως έμμεση ανάδειξη του νέου, ως κατάλληλο υπόβαθρο, ως φόντο. Παρελθόν και παρόν, παλιό και νέο να βρίσκονται σε ουσιαστικά χρήσιμη αλληλεπίδραση.

Ας μην είναι λοιπόν στόχος η δημιουργία ενός μουσείου της Κεντροαριστεράς, όπου οι θέσεις των κάδρων θα έχουν κατανεμηθεί τιμής ένεκεν.

 

Πηγή: http://www.athensvoice.gr

Εγγραφή
Ειδοποίηση για

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.

1 Comment
Ενσωματωμένα σχόλια
Δείτε όλα τα σχόλια
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ
7 years ago

Έχω την εντύπωση ότι στο χώρο αυτό υπάρχει μεγάλη ομφαλοσκόπηση. Αν υπήρχε κάποιο κόμμα που εκπροσωπούσε αυτόν τον χώρο αυτό ήταν το Πασόκ.Οι ψηφοφόροι του Πασόκ μεταπήδησαν λόγω κρίσης κατά μεγάλο ποσοστό στον ΣΥΡΙΖΑ (άρα από πλευράς ψηφοφόρων ο Σύριζα καλύπτει την κεντροαριστερά). Στην επικρατούσα αυτή ιδεολογική σύγχυση η μεν ηγεσία του Σύριζα έχει ήδη μεταπηδήσει στην Ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, αλλά πουλάει ιδεολογήματα Αριστεράς για να κρατήσει αυτήν την κρίσιμη μάζα, ενώ όσες κινήσεις και κόμματα απέμειναν διεκδικούν πολιτικά και ιδεολογικά τον χώρο, (Πασόκ, Ποτάμι,Δημάρ Λεβέντης κλπ.)με τρόπο που οδηγεί με σιγουριά τον κόσμο να πάει να ψηφίσει τελικά Μητσοτάκη.Αν όλοι οι “ομφαλοσκοπούντες” δεν αντιληφθούν ότι πολιτικοί σαν τον Σημίτη και τον Β. Βενιζέλο δεν εμφανίζονται εύκολα στον ελληνικό χώρο και γράφουν άρθρα όπως το παραπάνω ή ιδρύουν νέες κινήσεις με συγγενείς και φίλους, η παρέα του Τσίπρα θα μας οδηγήσει σε μεγαλύτερη καταστροφή…