Παρέμβαση Τάκη Αναστόπουλου, μέλους της Συντονιστικής Γραμματείας των Κινήσεων Πολιτών, Υποψήφιου ευρωβουλευτή με την Ελιά, Υποψήφιου βουλευτή Μεσσηνίας με τη Δημοκρατική Συμπαράταξη στην 2η ενότητα: «Αντιμετώπιση της ακραίας φτώχειας – Εγγυημένο εισόδημα, και Ταμείο ευρωπαϊκής βοήθειας για τους απόρους» της εκδήλωσης της ΚΟ της Δημοκρατικής Συμπαράταξης «Μεταρρυθμίσεις στην πράξη: Αναγκαίες αλλαγές για μια κοινωνία αξιοπρέπειας, Αλληλεγγύης και κοινωνικής δικαιοσύνης».
Αγαπητές φίλες, αγαπητοί φίλοι, Ευχαριστώ την ΚΟ της ΣΔ και τον Βασίλη Κεγκέρογλου για την πρόσκληση. Είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος που βρίσκομαι σήμερα εδώ σαν εκπρόσωπος τις Κινήσεις Πολιτών και πρώην υποψήφιος ευρωβουλευτής με την Ελιά και υποψήφιος βουλευτής Μεσσηνίας με τη ΔΣ.
Έχουμε δώσει πολλές μάχες μαζί και θα συνεχίσουμε να δίνουμε. Θεωρώ ότι η πατρίδα μας περνά μία φάση εξαιρετικά δύσκολη, που προσομοιάζει με εθνική τραγωδία. Με τη διαφορά ότι σε αντίστοιχες περιόδους του παρελθόντος διαφαινόταν κάποια διέξοδος, ενώ τώρα με την Κυβέρνηση των ερασιτεχνών και μαθητευόμενων μάγων που έχει στα χέρια της τις τύχες της χώρας φως δεν υπάρχει.
Αυτό που βιώνει η χώρα σήμερα είναι το αποτέλεσμα της ανερμάτιστης και ασυνάρτητης ιδεοληψίας των κυβερνητικών στελεχών. Που ανακυκλώνουν τη μιζέρια και καλλιεργούν τη ρητορική της κρίσης γιατί η κρίση πουλάει. Προσωπικά, αποφεύγω να χρησιμοποιήσω τη λέξη κρίση. Γιατί η κρίση είναι μία κατάσταση που γνωρίζει μία όξυνση, μία ένταση, που φουντώνει και μετά τίθεται υπο έλεγχο, τιθασεύεται και τα πράγματα ξαναπαίρνουν τον κανονικό τους ρυθμό. Με αυτή την έννοια η οικονομική κρίση στην Ελλάδα τελείωσε το 2014, τότε που η οικονομία άρχισε να κινείται με ανοδικούς ρυθμούς (+ 0,7%, δεν ήταν πολύ ήταν όμως θετικό), τότε που είχαμε πρωτογενές πλεόνασμα και μετά τo ευεργετικό PSI είχαμε αρχίσει να βλέπουμε το φώς στο τέλος του τούνελ.
Τους σημερινούς κυβερνώντες δεν τους ενδιαφέρει η ουσία και οι Μεταρρυθμίσεις στην πράξη, όπως αναφέρει και ο τίτλος της ημερίδας μας. Έχουν μία δυσανεξία προς την έννοια της μεταρρύθμισης και προσανατολίζουν την πολιτική τους με μοναδικό κριτήριο την άγρευση ψήφων και δημιουργία κομματικής πελατείας!
Δεν είμαι απο αυτούς (ίσως, επειδή πάνω απο τριάντα χρόνια έζησα στις Βρυξέλλες όπου υπήρξα στέλεχος της ΕΕ) που όταν βρίσκονται μπροστά σε ένα πρόβλημα προσπαθούν να ανακαλύψουν εκ νέου τον τροχό, όπως κατ’εξοχήν κάνει η σημερινή κυβέρνηση. Τις περισσότερες φορές τον τροχό τον έχουν ανακαλύψει άλλοι, πριν απο εμάς και συχνά καλύτερα. Δεν είναι κακό αυτό να το γνωρίζουμε και να το αναγνωρίζουμε! Όχι ότι εμείς δεν έχουμε ιδέες και προτάσεις. Αυτή εξάλλου είναι και η έννοια της ανταλλαγής βέλτιστων πρακτικών.
Σταχυολογώντας, θα σταθώ σε τρία σημεία που έχουν σχέση με την ευρωπαϊκή διάσταση, με το ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο, το οποίο βρίσκεται στην καρδιά του σοσιαλδημοκρατικού προτάγματος.
(1) Ευρωπαϊκή Πλατφόρμα κατά της Φτώχειας και του Κοινωνικού Αποκλεισμού
Κάθε φορά που ακούμε απο αυτή την κυβέρνηση να μας μιλάει για το πόσο νοιάζεται για την ανθρωπιστική κρίση, στην πραγματικότητα πρόκειται για προσαρμογή στα καθ’ημάς ευρωπαϊκών πολιτικών, οι οποίες υλοποιούνται βέβαια με ευρωπαϊκά χρήματα. Αν θέλουμε ιδέες, πρότυπα και εφαρμόσιμες λύσεις δεν έχουμε παρά να αντλήσουμε παραδείγματα απο την Ευρωπαϊκή Πλατφόρμα κατά της Φτώχειας και του Κοινωνικού Αποκλεισμού, που είναι μια από τις επτά εμβληματικές πρωτοβουλίες της στρατηγικής «Ευρώπη 2020» για μια έξυπνη και διατηρήσιμη ανάπτυξη χωρίς αποκλεισμούς, που έχει σαν σκοπό να βοηθήσει τις χώρες της ΕΕ να πετύχουν την έξοδο 20 εκατομμυρίων ανθρώπων από τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό μέσα στη δεκαετία 2010/2020.
Η πλατφόρμα αυτή καλύπτει:
– την Ανάληψη δράσεων στον τομέα της αγοράς εργασίας, της ελάχιστης στήριξης του εισοδήματος, της υγειονομικής περίθαλψης, της εκπαίδευσης, της στέγασης.
– την Καλύτερη χρήση των κονδυλίων της ΕΕ για προώθηση της κοινωνικής ένταξης με τη διάθεση του 20% του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου για την καταπολέμηση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού.
Οι παρεμβάσεις αυτές γίνονται ακομα πιό στοχευμένες με το πακέτο Γιούνκερ των 315 δις. Αυτά όμως προϋποθέτουν κυβερνητικούς εταίρους, κρατικές δομές, επειχειρησιακά προγράμματα. Και ευτυχώς που υπάρχουν ΟΤΑ, κοινωνικολι εταίροι, Εκκλησία, ΜΚΟ. Στην Ελλάδα, όμως, όπου η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ φρόντισε να διαλύσει ό,τι βρήκε δεν έχουν ακόμα κλείσει οι λογαριασμοί του περασμένου ΕΣΠΑ για μπορέσει να αρχίσει η υλοποίηση της νέας προγραμματικής περιόδου 2014-2020 και βρισκόμαστε ηδη στο τέλος του α’ τριμήνου του 2016.
(2) Κανονισμός (ΕΕ) αριθ. 223/2014 της 11ης Μαρτίου 2014 για το Ταμείο Ευρωπαϊκής Βοήθειας προς τους Απόρους
Ο Κανονισμός (ΕΕ) αριθ. 223/2014 ΤΟΥ Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου για το Ταμείο Ευρωπαϊκής Βοήθειας προς τους Απόρους υιοθετήθηκε την 11η Μαρτίου 2014, είναι μία ακόμα επιτυχία της Ελληνικής Προεδρίας της ΕΕ και φέρει την υπογραφή του Δ. Κούρκουλα.
Έχουν δεσμευτεί για την Ελλάδα: 249 300 000, ποσό το οποίο στη συνέχεια με ενέργειες των υπουργών ΠΑΣΟΚ της συγκυβέρνησης βελτιώθηκε κατά 80 εκ. Επιλεξιμότητα των πράξεων: τα τρόφιμα ή/και η βασική υλική βοήθεια διανέμεται δωρεάν στους απόρους.
Άρθρο 4: Το Ταμείο υποστηρίζει εθνικά συστήματα μέσω των οποίων διανέμονται στους απόρους τρόφιμα ή/και βασική υλική συνδρομή… με στόχο τη συμβολή στην κοινωνική ενσωμάτωση των απόρων.
Άρθρο 20: Το ποσοστό συγχρηματοδότησης στο επίπεδο του επιχειρησιακού προγράμματος ανέρχεται στο 85 % της επιλέξιμης δημόσιας δαπάνης. Μπορεί να προσαυξηθεί στις περιπτώσεις που περιγράφονται στο άρθρο 21 παράγραφος 1. Τα μέτρα τεχνικής βοήθειας που εκτελούνται με πρωτοβουλία της Επιτροπής ή εξ ονόματός της, μπορούν να χρηματοδοτούνται σε ποσοστό 100 %.
Θυμίζω ότι ένα χρόνο μετά ο Nόμος 4320 (19/3/2015) Ρυθμίσεις για τη λήψη άμεσων μέτρων για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης παρά τον βαρύγδουπο τίτλο, στην πραγματικότητα αποτελεί μία ωχρή προσαρμογή στο εθνικό επίπεδο των ενωσιακών διατάξεων (δωρεάν επανασύνδεση και παροχή ηλεκτρικού ρεύματος, επίδομα ενοικίου για την εξασφάλιση στέγης, επιδότηση σίτισης).
(3) Εκπαίδευση τέκνων μεταναστών
Στο μέγα θέμα των μεταναστευτικών ροών και των προσφύγων, ένα απο τα προβλήματα που απασχολεί την ΕΕ είναι και η παροχή εκπαίδευσης στα παιδιά, τα οποία με τους γονείς τους ή μόνα τους εγκαταλείπουν τη χώρα τους. Ήδη, στην άτυπη Σύνοδο των Υπουργών της ΕΕ της 17 Μαρτίου 2015, στο Παρίσι (μετά την επίθεση στο Charlie Hebdo) οι Υπουργοί Παιδείας υιοθέτησαν τη Διακήρυξη για την προώθηση μέσα απο την εκπαίδευση της έννοιας του πολίτη, των κοινών αξιών της ελευθερίας, της ανεκτικότητας και των μή διακρίσεων. Αύριο 17/3/2016 ένα χρόνο μετά τη Διακήρυξη του Παρισιού η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα δημοσιεύσει Πρόσκληση ενδιαφέροντος στα πλαίσια του προγράμματος ‘’ERASMUS plus” για θέματα κοινωνικής ένταξης και παροχής εκπαίδευσης στους (νεοαφικνούμενους) μετανάστες ύψους 13 εκ. ευρώ. Το πρόγραμμα θα αρχίσει απο τη νέα σχολική χρονιά τον Σεπτέμβρη 2016.
Το αναφέρω αυτό γιατί ενώ στην Ευρώπη ετοιμάζονται και παίρνουν μέτρα για να αντιμετωπίσουν ένα υπαρκτό και καυτό πρόβλημα, της εκπαίδευσης τόσων παιδιών που φτάνουν κάθε μέρα, στην Ελλάδα η οποία είναι άμεσα ενδιαφερόμενη χώρα δεν κάνουμε τίποτα για να προετοιμαστούμε. Ούτε εδώ, ούτε στις Βρυξέλλες, όπου δεν έχουμε υποβάλλει σχετικές προτάσεις. Την τελευταία στιγμή στην τούρλα του Σαββάτου ο Υπουργός θα ανακαλύψει το πρόβλημα κάνοντας εθνικολυρικές ανακοινώσεις και στην ουσία μή κάνοντας τίποτα. Ας ελπίσουμε ότι αυτή η κυβέρνηση δεν θα φτάσει μέχρι τον Σεπτέμβρη, αφήνοντας τη θέση σε μία κυβέρνηση εθνικής ευθύνης και συνενόησης.